Yine boşluğa konuşup hayaller kurdum.Hayallerimle yaşıyorum ama onların gerçeksizlikleriyle yüzleşebilecek kadar varım,gerçeğim.

Yazımı okudum ona ilk defa,tahmin edersin ki oda loştu, dışarıdan gelen ışıklar dışında odayı aydınlatan başka hiçbir şey yoktu.Yazımı okurken satır aralarında yüzümü kaldırıp baktım, gülümsüyordu bana bakarak.Hani demiştim ya bir gülüşü var diye,yine öyle gülümsüyordu işte.
"40. defa" kısmında yüzündeki gülümseme daha da arttı, yan gözle baktığımda gördüm.Dinledi beni, özlemişti ve ne düşündüğünü biliyordum.Bir daha bu kadar uzaklaşmamıza izin vermeyecekti.Tam yanıma gelip bana sarılıyordu ki, tam kokusunu hissedeceğimi biliyordum ki, boşluğa konuştuğumun farkına vardım.Orada değildi, halbuki içtiği sigaranın kokusunu ciğerlerimde bile hissetmiştim ama orada elinde Kırmızı Marlboro'lu kimse yoktu.Birazdan durup paketinden bende bir tane alacaktım,sigaramı o yakacaktı.Yaslandığı duvara baktım ve küçük tiyatromun ikinci yarısı da bitmişti -Perde-

Sonra dedim ki kendi kendime, orada kimse yok ve sen hayal kuruyorsun,hepsi bu kadar sahte.Şaşırdım, üzüldüm.Gerçekliğine o kadar inanmıştım ki onun,senin yani.Senin orada olduğuna gerçekten inanmıştım sevgili. Duygusal şeyler yazamam mesela, o güzel gözlerinle bana baktığını biliyordum falan diyemem,demem.Ama gözlerin üstümdeydi, hani hissedersin ya birisi sana baktığı zaman, aynen öyleydi.Beni dikkatle dinlediğinin farkındaydım,yazdıklarımı umursadığının, beni sevdiğinin,beni ne kadar özlediğinin de.
Çıldırışlarımı göz ardı edemem ama umursamayacağım.
Keşke burada olsaydın ama imkansız bir şey.
Kokun, o da imkansız.
Beni özlediğini bilmek isterim ama bilsem ne değişecek.
Hiçbir şeyin değişmeyeceğini bilmek kötü.
Sana yazdığım hiçbir siki okumayacağını bilmek daha da kötü.
Belki beni unuttu falan sanıyorsundur sevgili.Sana sevgilim diyemeyecek kadar unuttum seni, evet.


Ve şimdi hiç burada olmamış bedenine sarılmaya gidiyorum.Hayallerimde, yine.
Ah bir de söylemeyi unuttum değil mi? Turuncu bir yastığım var benim, bir de beyaz var.Beyaz yastık başımın altındaydı, turuncu olanaysa sen diye sarılıp uyudum dün gece.Sen hiç kıpırdamadın ama olsun ben inandırdım kendimi onun sen olduğuna.Ağladığımı anlamaman için nefesimi tuttum ama sonra senin varolduğun bir gecede ağlamanın lüzumsuz olduğu geldi aklıma,mutlu olmam gerekiyordu,sana daha da sıkı sarılıp uykuma daldım bende.Bu seferde sabahın hiç gelmemesini istedik biz,alışkanlıktır ki zamanı durduramadım yine.
Ben bu gecede öyle uyuyacağım,seninle,sana sarılıp.