Birlikte olsak da özlem gitmiyor,konuşurken bile onunla konuşmayı özlüyorum.Yalnız değilken en yalnız insan benmişim gibi.Çekiniyorum yazmaya.
Ben bir sandalye çekip oturacağım, mumları yakacağım odamda duranları.Anlatacakların uzun biliyorum,benimde anlatacağım çok şey var.Konuşacağım seninle ve seni özleyeceğim.Zaten bana keyfi veren de bu değil mi?Konuşurken de uzağız, uzak değiliz sadece eskiden yakınlığımız daha gerçekti.Şimdiyse sahte.Durmadan yazmak istiyorum.Biraz önce bir şeyler hissettim ve hissiz olmak çok güzel geldi.O tatsızlık acıttı.Sonra gitti zaten, benimle aynı bedende durmak istemedi.İyi ki de gitmiş, onu çok sevmiyorum ben.