Oda.

Kendini hissedebiliyor musun,görebiliyor musun çevrendeki onca iğrenç şeyi, tadını alabiliyor musun yiyemedğin onca lezzetsiz şeyin, gözlerine bakabiliyor musun onun, bütün düşüncelerinden korkularından tuzaklardan uzak kalmış benliğinle ya da kokusunu çekebiliyor musun çürümüş ciğerlerine.özlüyorsun ama kimi ve neden, bu özlem değil kasıklarına batırılan bir kaç iğrenin verdiği acı sadece."bazen" diyorsun içinden ama kimse anlam veremiyor yıllardır tekrarladığın bu sözcüğe.dudakları.onları hissedebiliyor musun, karşında tanımadan bütün sırlarını verdiğini öperken.kanın koyuymuş görüyor musun. bak hemen eğer görmediysen. oluk oluk, hemen bakmazsan bir daha göremeyeceksin.ölümünü yazıyorsun bilmeden kendini kapattığın o küçücük odanda,beyninde..hapsolmuş belleğinle anlamsız cümleler fısıldıyorsun onun kulağına, gözlerinden yaş yerine dudaklarında gülücükler akıyor ama neden bilmiyorsun.ağlayamıyor bile kurtların doldurduğu gözlerin,yaptığın onca hata karşısında sadece beyazsın.siyah ve beyazsın.karşındakiler seçsin demişsin kim olduğunu seçmeleri için, ya siyahsın ya da beyaz.ama artık seçim yapanları bile merak etmiyorsun, dinlemiyorsun.sen artık burada değilsin, beyninde değilsin, aklın yok,bakıyorsun ama görmüyorsun hiçbir şeyi, görsen de anlam veremiyorsun bir bebek gibi.ağlasan bile seni dinleyen yok,kimsenin çığlıklarını duymayacağını bildiğin için, artık hapsolduğun yerde tek bildiğin şey olmuş çığlık atmamak.istesen ciğerlerin patlayana, ses tellerin kopana kadar bağırırsın.istememeyi öğrenmişsin sen hayatının sonlarında, bakıp da görmemeyi,duyup da dinlememeyi,bilip de umursamamayı öğrenmişsin ama sonunda delirmişsin ve ölüyor beyaz ve daha buruşmamış bedenin,belki yavaşça ölüyorsun,belki de çoktan burada değilsin , hissetmiyorsun..kan hala oluk oluk akıyor ve belki yıllarca akacak ya da yarın ya da bir saat sonra rahatlayacaksın.Mavi gözlerinden tek bir yaş düşecek gözlerinin kapanmasına, bilincinin uçmasına ramak kalmışken, o göz yaşı da hatırladığın tek bir şey için akacak.o.