Her şeyin bir cevabı varmış meğer, cevaplarsa gözümün önünde olup hiç aklıma gelmeyecek ayrıntılarmış.Zaten hep öyle olmaz mı?
Marooned'un geçtiği yerde dolaşmak istiyorum,çok huzurlu bir yere benziyor.Öyle duyuyorum orayı.
Dalgalar kuşlar.Bizi rahatlatmak için kullanılan en alışıldık sesler ve her zaman işe yarıyorlar.
Belim çok ağrıyor ve her şey kökte bitiyor, biliyorum.
Değiştirmek elimde, sadece çaba ve sabır lazım ama bekleyecek zaman yok.Çaba harcamak içinse halim yok.Sadece müziğin içinde kaybolmak istiyorum.Mutlu anların, üzgün anların.Bastıkları bütün o notaların içinde yaşamak huzur verirdi belkide.Sadece müziğin içine girmek istiyorum.Şu anda etrafımda olan dekoru bir anda çekip alsalar ve müziği donatsalar her bir köşeye.
Şu anda farklı bir şey değil bu ama farklı biliyorum.
Hissedemediğim için neye güldüğümü bilmiyorum.Söylediklerimin ne olduğunu da.Boş.Ama ne gerek bana ki böyle olmasın.Böyle olmaması için bir şey gerekli mi ya da?Bilseydim güzel olurdu.Bundan farklı olurdu.
Bunaltıcı.Cümlelerin sonu yok.Sonunu getirmek zor.Papağan.Acaba cümlelerimi yarıda kessem, hiçbir güzel şeyin sonu gelmez mi?Ya da sadece başlamadan yarıda mı kalırlar?Mutluluk olmasın ki acı da olmasın.Hiç mutlu olmamış birinin üzgün olması ne kadar garip.Bahsettiğim ben değilim, mutlu olmadım diyemem.
Yaptığım her şey boş.Güldüğüm, konuştuğum her şey.Neye gülünmesi gerektiğini bilmediğim için her şeye bir gülümseme atıyorum, ne konuşulması gerektiğini bilmediğim için bodoslama gidiyoruz.Attığım kahkahalar sahte.
Her şeyin bu kadar dengesiz olması, o da boş.Bomboş, bombok.Gülümsemeler, kahkahalar,konuşmalar,özlemler uçucu ve geçici hepsi.Peki gerçek olan ne?Hayatı  gerçek bir şey bulmak için harcamak istemiyorum.Hep böyle hissedeceğim düşüncesi var ama geçici,çünkü 10 saat önce böyle değildi.
Keşke ayın karanlık yüzünde evim olsa, dünyadan baktıkları zaman kimse göremese beni.
Düşünceler karışık ve bir araya getirilmesi güç.Bende olansa hiç bir şeyi kıpırdatmaya yetmiyor.Belim ve dizlerim çok ağrıyor, biliyorum hepsi kökten dolayı.
Hissizliğin bu kadar yoğun olması.Yüzüme bakamayan insanlar, içimdeki hissiz his dışında başka bir şey düşünemiyorum.Hepsi beynimin suçu.
Sizinle konuşurken o hissi bastırmak o kadar zor ki.Gülmek içinse daha da beterleşmek gerekiyor.Ve siz, hiçbiriniz bilmiyorsunuz ne olduğunu.Tatmanızı isterdim çünkü bunu hak ediyorsunuz.Hayatta hak ettiğiniz tek şey belki, bunun içinse çok çabalıyorsunuz.
Bu kadar basit değil, yazdıklarım beni tatmin etmedi, çünkü bu kadar basit değil.
Zaman.
Boş.