İnsan kendisini kendinden kıskanabilir mi?
Olabiliyormuş demek.
Garip bir duyguymuş, imrenme mi yoksa kıskançlık mı bilemedim ama kıskançlığa daha yakın bir duyguydu.
Ne der diye düşünmedim ben hiç, yine inkar ediyorum gerçek olanı sen anla.
İnsan kendisini nasıl kıskanır?Kıskanma değil de bir özlemdi, tekrardan o anları yaşama istediğiydi, o anlara duyulan özlem.
Hangi anlara, söylemem.

Beni nasıl buldu diye sormadım, demek ki o anda merak etmedim ama şimdi ediyorum.O anda ne demem gerektiğine o kadar takılmışım ki ne demem gerektiğini düşünmeyi unutmuşum.Önemli değil nasılsa hep benle (mi) sonra sorarım zamanımız bol (mu).

Sanki çok özelmiş gibi.Televizyon kapandı ve oda karanlıktı.Yukarıda ki sevişmemizi istemiş gibi ard arda sıraladık bütün zevklerimizi.Bense öylece durdum hissizliğimden.

İçimde kalan milyon şey var ama birisi hepsinden dolu.Korku topları patlıyor şimdi geri sayım varsa.Ben kaçıyorum, delirmiş beynimi alıp biraz daha kendi kendimi bitireceğim.

Bu işi sevmeye başlamaktan korkuyorum, üzerime yapışıp kalmasından.Benim için şans dile yoksa bir daha burada olmayacağım.Ruhen.