Ne düşüneceğimi bilmiyorum, hep aynı ikilem.
Uykusuzken bazı şeyleri itiraf ettim kendi kendime.
Uykusuzken düşüncelerini kontrol edemiyorsun ya, bu nedenle sanırım.İstemediğim şeyleri engelleyecek bilinçte değildim ve gerçekliği kovamadım aklımdan.O yüzden itiraflarda kolay oldu.
Şu anda ikilemde oluşum engelleri koyduğumdandır sanırım ama bir yanda itiraflar da var.
Kahretsin ya.
İstemiyorum ama bağımlılık.
Ya da alışkanlık, karmakarışık.
Aslında çok açık, sadece ben istemediğimden karışıklaşıyor.
Neyi istemiyorum?
Bu kadar kolay olamaz sanırım.
Üzülemez çünkü hala bana ait. Buna inanmak daha güzel ama yıkımları büyük olacak.
Düşünmek istemiyorum ama kolay değil.
Taksim'de olsak şimdi, sadece dolaşsak.
Bunu çok istedim inkar edilmeyecek kadar gerçekti.
Keşke burada olsa dediğim anlar fazlalaşıyor ama ben yanımda olmasını istemiyorum.
Beynim ve ben farklı kişileriz.Çelişen insanlar bütünüyüz ikimiz yan yana gelince.
Hala leş.