Belki hala ağlayabiliyorumdur diye o çok duygulandıran, "ağlarım"lık parçaları dinledim.Ama yüzümdeki kalıplaşmış ifadeyi bile değiştiremediler.Ne zamandan beri bu kadar duygusuzum? Hissizlik değil artık duygusuzluk yerleşmiş,o yüzdendir etrafa öyle bakmalarım.Beni etkileyen ya da hareket ettirmemi sağlayacak hiçbir şey yok, zaten ne olması gerektiğini de bilmiyorum,her zaman söylediğim gibi.
Haksızlık etmeyelim ki müzik var.Onu bu konular üstünde değerlendiremem çünkü o farklı yerlerde.O farklı.
Her boşluğumu onunla doldurmak istiyorum.
Her yer, her şey boş zaten.Her yere müziği koymak istiyorum.
Müziği yapanlardan ve yaşatanlardan biri olacağım.

Müzik çalarken ölmek istiyorum,
Müzik çalarken sevişmek,
Müzik çalarken sarhoş olmak,
Müzik çalarken ayrılmak istiyorum.
Zaten çoğunu da yapmıştık.Müzikle ölümümü bekliyorum ki isteklerim tamamlansın.

Onun dışında her şey bir.Boş,aynı,karamsar,tatsız.Anlamı yok,önem taşıyan bir durum da yok.
Aynı şeyleri tekrar etmeye başladım, bundan kurtulmam gerek bir an önce.Şu görüşten ve bu duygudan.
Ama ne gerek bana.

Try if you can, to fit in with them

But you can’t do it...You are what you are