Uykusuzluğa dayanabilsem şu fotoğrafa gözlerimi ayırmadan sonsuza kadar bakacağım.
Daha nicelerine.
Nice ve nicelerine.
Artık biliyorsunuz, onun için her zaman umut ettim, hala ediyorum ve ben onda o bende olana dek de umut edeceğim.
Bu adam içimde hiç bitmiyor. Yerli yerinde, yıllardır. Giderek çoğalıyor da.
Hep iyi olsun o, o arkasındaki ağırlığı hissetmesin hiçbir zaman. O afacan yanı hep kalsın orada. Her neredeyse olursa hep ışık saçsın etrafına.
Onu nasıl böyle duru sevebiliyorum anlayamıyorum. Bir insanı her şeyiyle kabul edebilme düşüncesine ve bunu içimden geldiği için uygulayabilişime hayret ediyorum ve hayranlık duyuyorum.

4 sene önce de aynısını demişim, hala da içimdeki o aynı, yerli yerinde duran coşkuyla söyleyebiliyorum, daha yaşayacak çok fazla şeyimiz var. Nice festivaller, konserler, sohbetler,yeşil çaylar. Nice anılar.
Daha yaşayacak çok şeyimiz var.
Güneş.