7

Seni boşverdiğimde geliyorsun sen bana hep.
Ters çevirdiğimde, sana bakmadığımda, seni düşünmediğimde, umut etmeyi kestiğimde -kestiğimi sandığımda-
Neden bu böyle?
Bana ne okuduğumu sorabilirdin.
Ama sormadın.
Merak etmedin.
Belki de sarhoş olduğun için.
"Yoldaysak eğer ne güzel" dedim sana, dediğim şeylerin arkadasındaki anlamları anlayacak gibi değilsin çocuk.
Seni anlayamadıklarınla beraber seviyorum ama sen beni anlamadıkça beni sevmeyeceksin.
Merak etmedikçe bilmeyeceksin.
Bu ne kadar acı, bilmiyorsun. Merak etmediğinden.
Birçok şey sorabilirdim ben de sana. Hislerimle hiç alakası olmayan, öyle havadan sudan şeylerden.
Merak etmediğimden mi sormuyorum sanıyorsun? Senin hakkındaki en ufak detayları bile merak ediyorum.
Belki de şu yoğunluk aramıza giriyordur.
Azalttığımda bulanıklığı kayboluyordur.
Sarhoşken konuşman lazım değil miydi aslında?
Uyuyor olmam gerekirken, senden bir şeyler gelir diye bekliyorum. Yapmamam gerekirken. Bile bile hem de.
Sense bunun inadına saatleri ekliyorsun uykusuzluğuma.
Bak işte yine, bilmeden.
Sen hayatımın neresindesin?
En ortasındasın, her yerdesin.
Ama neredesin? Neredesin?
Belki de merak etmediğinden yanıtlayamıyorum bu soruları, sorularımı.
Benim de merak etmemem gerekiyor, biliyoruz artık.
Bilmiyorsun ki, bunu engelleyemiyorum.
Çünkü merak etmiyorsun.