Sevmeye çalıştığım herkeste seni aramışım.
Ve bulamamışım.
Biliyorum, bu cümlelerimin de bir garantisi yok.
Seni de bu kadar büyük cümleler kuracak kadar tanımıyorum ne yazık ki.
Ama seni eskisinden daha fazla tanıyorum, eski sen bana nasıl hissettirdiyse şimdiki sen bana yine öyle ve hatta daha köklü hissettiriyor. Bir şeylerden daha emin ve daha umutlu.
Şimdi diğerlerine karşı hissettiğim şeyler o kadar silik ve komik geliyor ki.
Hepsine bakıyorum ve hepsinde seni tanıdığım kadarını aradığımı görüyorum.
Herkeste senden bir parça bulmak istediğimi görüyorum.
Onlarda senden bir şeyler bulmaya zorlamışım kendimi,  bulamasam bile bulamadığımı göz ardı etmişim ve kendimi zorla bulduğuma inandırmışım.
Ne acı.
Sana bile benzemiyordu aslında sevdiklerim.
Seni onca sene içimde tutup ve sonra bastırdıktan sonra şimdi duygularıma izin veriyorum.
İzin veriyorum ki gökyüzünü kaplasınlar.

Sevmeye çalıştığım herkeste seni aramışım.
Ben.
Seni arayıp da bulamayınca en azından senden bir parça aramışım.
Bulamamışım.
Sana bile benzemiyordu aslında sevdiklerim.
Sevdiğimi sandıklarım.
Sevmediklerim.
Sevmeye kendimi zorladıklarım.
Ben hep onların göllerinde senin okyanuslarını görmeyi istemişim,
Hayalini kurmuşum.
Şimdi sen canlanalı,seni bastırmayı bırakalı kısa bir zaman oldu.
Sana karşı hissettiğim o kadar farklı ve o kadar köklü ki,
Kısa olan zamanın hiçbir önemi yok.
Sen hep vardın.
Sen hep varmışsın.