2011 senesinde şimdiki hislerime bir neden veren güzel bir söz yazmışım.
Neden bu hissi inatla taşıdığımı aslında o zamanlar anlamışım ama şimdilerde unutmuşum.

"Bana kimsenin 'Kendini üzme' demesini istemiyorum,
Çünkü onu hissetmek istiyorum
Ve onu hissetmenin tek yolu bu üzüntüyü yaşamak."


Onu hala hissetmek istiyorum.
Şu anda onu hissedebilmenin tek yolu onun hayalini kurmak ve onun için üzülmek.
Neden böyle hissediyorum diye soruyorum ya hep, işte bu yüzden.
Aslında bu çıkmaz his kendi başına bir neden değil, onu istemenin beraberinde getirdiği bir sonuç.
Ona sahip olmadan, onu şu anda olabilecek en derin biçimde hissetmenin tek yolu onun için acı çekmek.
Acıyı bütün iliklerimde hissetmek, onun acısını bütün iliklerimde hissetmek.
Korkaklıkla onu hissetmek mi istiyorsun, işte sana bir çözüm yolu.
Ya katlanacaksın ya da cesur olacaksın.