Senin ismini hatırlamak diye bir şey yok.
Senin ismini hiç unutmuyorum ki.
Hiç bitmiyormuşsun,
Hiç bitmedin, hiç bitmeyeceksin de.

Senin en ufak anlarını bilmek istiyorum.
Kızgın halini, yemek yapışını, yorgun halini, uykudan yeni uyanmış suratını, esnemeni, üzgün halini, stresli halini, başarılı olduktan sonra mutluluğunu nasıl yaşadığını, herhangi birine yardım edişini, utanışını, haksız olduğunda nasıl tepki verdiğini, tadını beğenmediğin bir şeyi yediğindeki surat ifadeni, heyecanlı halini, korktuğun zaman verdiğin tepkileri...

Titreşimler o kadar fazla ki yerimde duramıyorum.
Sen eskiden beri güneşmişsin benim için, sana yazdığım eski bir yazıda sana "Güneş" diye hitap ettiğimi gördüm bugün.
Yeni bir şey değilmiş. Bana hala aynı hissettirdiğini bir kere daha fark ettim bugün.
Bunların hepsi çok güzel.
Sana yaklaşıyor olmak çok güzel.
Hiçbir şey umurumda değil, sen geliyorsun.
Senin için hep umut ettim, ediyorum ve ben sende sen bende olana dek umut edeceğim.
Seni nasıl unutabilirim ki çocuk sen hiç bitmiyorsun bende. Ah sen neler bilmiyorsun. Ah sen neler bileceksin.
Zamanımız yaklaşıyor ve bunu sen de biliyorsun!