Gerçekliğe dön.
Hayallerden kaçamıyorum. Kendimi olmayan şeylere gülümserken yakalıyorum.

O aranıp duran korkak ellerini tutmadın
Ellerini tutup  güçlenmedi, kalabalık olmadı
Herkesi uyutup bir seni uyutmayan o olmadı
Kimse seni alıp o sunturlu yerlere götürmedi, sayısız pencelerini kapatmadı
Bir bir kapatmadı
Seni alıp kendine ayırmadı
Ben sadece durdum ve kendimi hatırlatmadım

Mutlu zaman şiirlerini aldım karamsarlığımla harmanladım
Bu karamsarlığım niye?
Serin haziran günlerine ait belki bu şiir, şimdiye ait değil

Haziran gecelerini de pek severim, belki bahsetmişimdir

Bazı anlar o anlara ait.

İçimdeki bu pesimistliği durduramıyorum.
Bir merhabanla canlanacakken suskunluğumla kendimi hatırlatmıyorum
Hatırlatmamam lazım ya hani
Senin hatırlaman lazım ya hani
Aklımdan geçenleri bir gün sana verebilecek miyim?
Titreşimlerimize ne oldu? Neredesin?
İkimiz de kapalı kutular gibiyiz.
Bir merhaban her şeyi çözebilecekken inat ediyorsun
Bir merhabamla her şeyin yıkılabileceğini sanıyorum
Bu suskunluğumuz neden böyle birdenbire?
İşaretler her yerde ama ben mi onların karşısına çıkıyorum onlar mı benim karşıma çıkıyor bilmediğimden olduğum yerde duruyorum.
Ne yapmam gerek?
Bilmiyorum, bilmediğimden duruyorum.