Sanmıyorum.
Ben sürekli kaçıyorum, iyi şeyler yasayabilecekken bile geçmişime gömülü kalıyorum. Ben oyum.
Ve dedi ki bu böyle kusura bakma
İnanamadım.
Ne hissedeceğimi bilmiyorum.
Algılayamıyorum.
"Sana kötü bir insan olduğumu söylemiştim."
Bunu söyle ve yaptıklarının bir kabulü olsun. Senin mantığın bu.
"O zaman neden benimle yakınlaştın, onca zaman geçirdin?"
Bana bilmiyorum Sena dedi ve acilarini dramatize etmeye başladı.
Bu kadar kolay mı?
Bir anda köşeye savrulabilecek biri miyim?
Kendimi mi suçlamam lazım?
Sanmıyorum zaten bir ilişki yurutemezdik.
Neden yurutemezdik, neden hemen bariyerler koyuyorum, neden o koyuyor ve ben o engelleri kendime avuntu yapıyorum.
Üzgünüm. Gerçekten.
O da farkında ve umurunda değil.  Kesti. Birden bire.
Bana neden bunu yaptı? "Ben çok kötü bir sevgiliyim, benimle olsan daha fazla üzülürsün."
Bunu bilemeyeceğini söyledim ona, zaten o uçuyordu.
Gözleri kirmizi ve ıslaktı.
"Senden sadece şunu bilmeni istiyorum, senin bana bu yaptığın şey duygularımı ve düşüncelerimi yok saymak, bu çok saygısızca. Sen çok saygısız birisin."
Ben o koridorun diger ucuna doğru yurudukce bizim aramizda olan sey aben kendi odama dogru ilerledikce hiçe vurdu, onu arkamda o koltukta bıraktım, aslinda birakmadim.
Bir an önce rutinime dönmek istiyorum.