Yine iğrenç hisler var.

Ben yatağıma uzanmış onu düşlerken, uyuyamazken yanıma gelse

Dese ki " Her şey çok güzel olacak, ikimiz beraber olacağız ve seni seveceğim"

Bunları kulağıma fısıldasa..

Saçlarımı sevse

Biliyorum yapar o böyle şeyler

Birini nasıl yatıştıracağını, nasıl kendine çekeceğini bilir 

Aslında bilmediğimi biliyorsun değil mi? En ufak bir fikrim bile yok. 

Böyle olmasını diliyorum sadece, kendi kafamda yeni bir "o" yaratıyorum.

Ben yatağımda uyumak için kıvranırken ve aklıma ondan başka bir şey gelmezken gelse..

Gelse ve kulağıma bir şarkı fısıldasa

Hangi şarkı olduğunu biliyorum 

Ve bütün bu hissettiklerimi dindirse, artık hissetmesem bu çıkmaz hissi.

Bütün mutluluğumu onun üstüne inşa etmişim, kimse yapmasın bunu.

Umutsuzluğun üstüne inşa ettiğim mutluluğum, şu anda hiçbir yerde

Mutluluk diye bir şey yok.

Ben sadece kendimle uğraşıyorum aslında, biliyor musun? 

Kendimden açıkça nefret ediyorum

Beni sevmiyorum, ne zaman evet kendimi seviyorum desem o anlar sadece anlık yaşadığım yanılsamalardan ibaret.

Etrafımdaki insanlarla ve kendimle her zaman, her saniye bir yarış içindeyim, bir uğraş içindeyim.

Beynimde çizdiğim bir hayat var ve ona ters giden bütün her şey, en ufak detaylar bile, saatlerimi zor geçirmemi kolaylaştırıyor.

Yapacak bir şeyim yok, siz bu yazıyı okuyup kendi haytaınıza geri döneceksiniz, bense bu hisle tek başıma kalacağım.

Yapacak bir şeyim şeyim yok, artık biliyorsun beni. 

Biraz daha yalnız kalıp biraz daha delireceğim.