Günler geçiyor ve ben hiçbir şey yapamıyorum
Zaman ilerlerken her şey daha da kötüleşiyor
Ve ben hiçbir şey yapamadan buna seyirci kalıyorum
Benim bir şey yapmama izin var mı ki zaten?
O bütün kontrolü eline alıyor ve beni bastırarak vücudumu ele geçiriyor
Biri konuşuyor ama o ben değilim.
"Belki" diye başlayan milyonlarca cümle kuruyorum
Ve onların birer birer gerçekleşmemesini izliyorum
Hayatıma yabancı kalıyorum her geçen gün
Uzaklaşıyorum
Her şeyin farkında olup hiçbir şeyi geri getiremiyorum
Ve yine bunların iyileşmesinden çok daha da kötüleşmesine, beni çöküntüye sürüklemesine seyirci kalıyorum
Yaptığım tek şey kendimi yargılamak ve her şeyi giderek kötüleştirmek
Bunca zaman hayatımda oynayan kişi ben değildim, bir başkasıydı o
Gücü eline alıp beni yöneten ve istemediğim şeyler yapmama sürükleyen
Beynimin içinde biri var ama o ben değilim
Benimle olansa kalbim ve onun benimle birlikteliği her şeyi daha da kötüleştiriyor
Buna seyirci kalıyorum
Ne yapacağıma karar versem bile rolü oynayacak kişi ben olmayacağım,
Benim senaryomu bir kenara fırlatıyor ve kendi yazdığını oynuyor o
Ne yapacağımdan çok nasıl yapacağım sorusu bastırıyor.
Neyse ki yazarken kendim olabiliyorum.
Onlarlayken olduğumun aksine..