Günler geçiyor ve ben hiçbir şey yapamıyorum
Zaman ilerlerken her şey daha da kötüleşiyor
Ve ben hiçbir şey yapamadan buna seyirci kalıyorum
Benim bir şey yapmama izin var mı ki zaten?
O bütün kontrolü eline alıyor ve beni bastırarak vücudumu ele geçiriyor
Biri konuşuyor ama o ben değilim.
"Belki" diye başlayan milyonlarca cümle kuruyorum
Ve onların birer birer gerçekleşmemesini izliyorum
Hayatıma yabancı kalıyorum her geçen gün
Uzaklaşıyorum
Her şeyin farkında olup hiçbir şeyi geri getiremiyorum
Ve yine bunların iyileşmesinden çok daha da kötüleşmesine, beni çöküntüye sürüklemesine seyirci kalıyorum
Yaptığım tek şey kendimi yargılamak ve her şeyi giderek kötüleştirmek
Bunca zaman hayatımda oynayan kişi ben değildim, bir başkasıydı o
Gücü eline alıp beni yöneten ve istemediğim şeyler yapmama sürükleyen
Beynimin içinde biri var ama o ben değilim
Benimle olansa kalbim ve onun benimle birlikteliği her şeyi daha da kötüleştiriyor
Buna seyirci kalıyorum
Ne yapacağıma karar versem bile rolü oynayacak kişi ben olmayacağım,
Benim senaryomu bir kenara fırlatıyor ve kendi yazdığını oynuyor o
Ne yapacağımdan çok nasıl yapacağım sorusu bastırıyor.
Neyse ki yazarken kendim olabiliyorum.
Onlarlayken olduğumun aksine..

Ağladığım günler ve ağlamadığım günler var
Ağlamadıklarım, ağlayamadıklarım ise hepsinden beter

Yine iğrenç hisler var.

Ben yatağıma uzanmış onu düşlerken, uyuyamazken yanıma gelse

Dese ki " Her şey çok güzel olacak, ikimiz beraber olacağız ve seni seveceğim"

Bunları kulağıma fısıldasa..

Saçlarımı sevse

Biliyorum yapar o böyle şeyler

Birini nasıl yatıştıracağını, nasıl kendine çekeceğini bilir 

Aslında bilmediğimi biliyorsun değil mi? En ufak bir fikrim bile yok. 

Böyle olmasını diliyorum sadece, kendi kafamda yeni bir "o" yaratıyorum.

Ben yatağımda uyumak için kıvranırken ve aklıma ondan başka bir şey gelmezken gelse..

Gelse ve kulağıma bir şarkı fısıldasa

Hangi şarkı olduğunu biliyorum 

Ve bütün bu hissettiklerimi dindirse, artık hissetmesem bu çıkmaz hissi.

Bütün mutluluğumu onun üstüne inşa etmişim, kimse yapmasın bunu.

Umutsuzluğun üstüne inşa ettiğim mutluluğum, şu anda hiçbir yerde

Mutluluk diye bir şey yok.

Ben sadece kendimle uğraşıyorum aslında, biliyor musun? 

Kendimden açıkça nefret ediyorum

Beni sevmiyorum, ne zaman evet kendimi seviyorum desem o anlar sadece anlık yaşadığım yanılsamalardan ibaret.

Etrafımdaki insanlarla ve kendimle her zaman, her saniye bir yarış içindeyim, bir uğraş içindeyim.

Beynimde çizdiğim bir hayat var ve ona ters giden bütün her şey, en ufak detaylar bile, saatlerimi zor geçirmemi kolaylaştırıyor.

Yapacak bir şeyim yok, siz bu yazıyı okuyup kendi haytaınıza geri döneceksiniz, bense bu hisle tek başıma kalacağım.

Yapacak bir şeyim şeyim yok, artık biliyorsun beni. 

Biraz daha yalnız kalıp biraz daha delireceğim.

"Judging won't get you anywhere.All of those things you don't like or hate about yourself are your special qualities, you know the things what make you special.Maybe you'd be descent not like the way you are but the majority of the reason why he or anyone talked to you, shared something with you or even kissed you is that they really liked the way you are.Stop fuckin' complaining and except yourself."

Hayatımda bana söylenen en dürüst ve en cesaret verici şeydi.

Arzum gibi bir arkadaşa, hatta dosta, sahip olduğum için gerçekten şanslıyım.Şimdi böyle yazınca çok kuru gözüktü ama gerçekten böyle düşünüyorum.

O anda ihtiyacım olan şey böyle bir şey duymaktı.

Ona söylemedim ama bana bunları söyledikten sonra farkında olduğumu sandığım şeyleri daha da net gördüm.

İyi ki Arzum var.

Yağmur yağmaya başladı
Ve bende kendi kendime neden böyle hissettiğimi soruyordum
Arkasına sığınacak bir yağmur yoktu kendimi sorgularken
Yağmur yüzünden kötü hissettiğimi düşünür kendimi avuturdum ben, gözümün önündekileri görmezden gelirdim
Ve dedim ki arkasına sığınacak bir yağmur yok, nedenlerimi düşünmek istemiyordum
Ve yağmur yağmaya başladı
Sanki bana tepki olarak ya da bana destekçi olarak
Düşünmememi istedi sanki
Bu aralar tesadüfler tesadüf olduklarını iddia edemeyecek kadar fazlalar
Yağmurun sesiyle rahatlamak isterdim
Ve rahatladığımı söylüyorum kendime
Ama beni rahatsız ettiğini de biliyorum
Neyse, çok düşünmeyeceğim
En azından müziğim var
İçimdeki bir şeyleri doldurmaya ancak o yardım ediyor
Ya da bazı şeyleri daha da yıkmama
Bazı şarkılarda kötü hissediyorum, içten içe istediğimi biliyorum kötü hissetmeyi
Bunu da çok düşünmeyeceğim
Dediğim gibi sevgilim ben sana değil melankoliye aşığım
Belki bunu da kendine yediremeyeceksin
Biliyorum, seni tanıdığımı var sayıyorum
Aslında seni uzaktan yakından tanımıyorum
Bende bunu kendime yediremiyorum sadece, o anda söyleyemezdim bunları
Söylecek çok fazla şeyim vardı oysaki ama o anda söyleyemezdim sana
Söylemedim de
Senin en sevdiğin rengi,en sevdiğin yiyeceği bile bilmiyorum
Detaylar bütünü oluşturur ya hani
Ama bil ki seni tanıyacağım ve sende bunu isteyeceksin
Evet sevgilim, beni seveceksin
Biliyorum.
Aklımın orta yerinde sen varken bile çok fazla düşünmeyeceğim hakkında..

Bana bunu yapmayın,
Beni yargılamayın
En yakınımdakiler.

Her o şarkıyı dinlediğimde seni yaşadım ve bitirdim
İlk başlarda biraz çekingen ve yavaş başlasak da o nakarat geldiğinde en güzel anılarımızı yaşadık seninle,tekrar ve tekrar
Sonlara geldiğimizde pek de farkında değildik biteceğimizin
Sonrasında giderek yavaşlayan melodiyle bizde giderek bittik
Son saniyelerimiz de bile çırpınıyorduk birbirimizin kalmak için, yapacak pek de bir şey kalmamıştı
Ve yavaş yavaş melodiler soldular
Bizde sonlandırmak istemediğimiz ilişkimizi o son notayla yitirdik
Hiçbir zaman tekdüze olmadık seninle, hiçbir zaman rutinlerde kalmadık
Her o şarkıyı dinlediğimde seninle başladım ve bittim
Her zaman da o şarkıyı dinlediğim zaman seni hatırlayacağım
Seni seveceğim ve en güzel anılarımızı yaşayacağız
Seni seveceğim ve seni bitireceğim

Şimdi değil,
Ama daha sonrasında çok güzel şeyler yaşayacağız seninle çocuk
Bütün o yaşadığın kargaşa
Ve incittiğin insanlardan kurtulduğun zaman bana geleceksin
Zaman yavaş yavaş seni bana getiriyor
Ve ben bunun için sabırsızlanıyorum
Geçen her gün için sevineceğim ve sabırlı olmasını bileceğim
Zaman bizim için ilerliyor
O, daha sonra en büyük düşmanımız olacak
Birlikte geçirdiğimiz her saniyeyi sayacağız ve bitmemesini isteyeceğiz
Birlikte olduğumuz her anın içinde yaşamak isteyeceğiz, o anda sonsuza kadar durmak isteyeceğiz
Şimdi sen böyle bir adam değilsin,
Ama olacaksın
İçinde bir yerlerde
Zaman geldiğinde
O kız ben olacağım

İçimde oluşturduklarımı nasıl ifade edebilirim?
Size anlatsam beni anlar mısınız?
Şu anda göğüs kafesimde sıkışan şeyleri size anlatsam beni anlar mısınız?
Yardım gerek
Diğerlerini umursamamam gerek
Yapacağım şey sadece beklemek,biliyorum
Her şey
Bütün işaretler bana bunu söylüyor
Böyle görüyorum
Ama biliyorum, onun olacağım
Doğru bir şekilde
Benim doğruluğumda
Şimdi sadece beklemem gerek
Anlatamıyorum
Ne diyebilirim?
İçimde iğrenç bir şey var
Nasıl dindireceğim?
Zaman, evet zaman gerekli
Ama geçen zamanı nasıl yaşayacağım?
Bu his beni donuklaştırıyor
O süreci hiç yaşamayacağım aslında, şeffaf gezeceğim
Ne yapabilirim?
Evet sanırım çaresizlik yazdırıyor bunları
Sadece
Bilmiyorum

Ah çocuk
Benim her şeyim değilsin ama olmanı istiyorum
Çocuk, bu kadar zor değil
Seninle kendimi paylaşmak istiyorum
O gecenin 1. ayını doldurmasına 3 gün kaldı
Ve ben o 27'lik zaman boyunca seni düşündüm
Seni gördüm ama umursamadım
Dediğim gibi hislerimi saklamakta üstüme yok
Konuşmadığımız anlarda sadece,eğer ki farkı olsaydı anlardın
Çünkü saklayamayacak kadar mutlu olurdum
Çocuk, her saniyende olmak istiyorum
Seni sevmek istiyorum
Beni tatmin etmeni istiyorum
Senin her şeyin olmak istiyorum
Böyle gözüktüğüne bakma aslında o kadar basit bir çizgi var ki
Ve onu silebilirsin, isteseydin
Silerdin
Sen
Bu kadar aklıma girecek biri değilsin
Kimsenin bana "Kendini üzme" demesini istemiyorum
Çünkü seni hissetmek istiyorum
Ve şu anda seni hissetmenin tek yolu bu duyguyla var
Ben daha fazlasını istiyorum
Ah, ama sen, ıssız adam
Sen benim olamazsın değil mi?
Sen kimseye ait olamazsın
Ama sana bunun gerçek olmadığını yaşatacağım
Ve beni her anına alacaksın
Ve bırakmak istemeyeceksin
Biliyorum

Bazen çevremdeki insanlara "Lan yavşak mısın ağzına sıçtığım orospu çocuğu" diye bağırmak istiyorum, sonra gelip yazı yazıyorum.

Şarkılar ihtiyacım olanı söylüyor, şu anda gerçekten o iğrenç histen kurtuldum
İyi ki müzik var
Her gün bunun için teşekkür ediyorum
İyi ki müzik var

Seni görsem bile her şey çok güzel
Ama eve gelip düşüncelerimle yalnız kaldığım zaman her şey berbatlaşıyor
Evde kalamam, dışarı da olmam gerek
Ama yapacak bir sürü şey var
Bu kadar vahim olan ne anlamıyorum
Her neyse
Artık hayal de kuramıyorum
Hayallerim acıtmaya başladılar
İçimdeki iğrenç his büyüdü bugün, bugün tüm gün evdeydim
Sanırım akşam gördüğüm o iğrenç rüyanın da etkisi oldu içimdeki o garip hissin büyümesinde
Bu kadar vahim olan ne diye sormak istiyorum
En yakınımda olduğu zaman ben sadece ondan kaçıyorum
Benim kontrolümde olan bir şey değil, sadece kaçıyorum
Beynim bulanıklaşıyor ve bedenimi kontrol edemiyorum
Seni neden bu kadar çok büyüttüm çocuk
Evet biliyorum tıpkı söylediğin gibi oluyor, neyse ki sana bunu fark ettirmeyecek kadar tecrübeliyim hislerimi saklamakta
Belki de söylenemeyen sözler yüzünden başlamadan bitiriyoruz
Bu kadar vahim olan şey ne?
Böyle hissetmemem gerekirdi ama her yanım ağrıyor
Evdeyim ve yapacak bir sürü şey var
Düşüncelerim rahat bırakmıyorlar
Seni bu kadar büyütmemeliydim, çocuk
Ortada gerçek bir şeyler yokken yalnız anlarımda düşüncelerime tıkılı kalıyorum
Her neyse.

Her şey en sonunda giderek soluklaşıyor
Ama bu son denemeyecek kadar başlangıçtı
Bize ayrılan sürenin sonuna gelmişiz sevgili sapığım
Ya da o bitmek bilmeyen reklamlardan sonra tekrardan 'birlikte' olacağız
İlişkimizde emeği geçmeyen herkese teşekkür ediyorum bize bulaşmadıkları için
Diğerlerinin ise şiddetle kınanmasını umsam bile her zaman olduğu gibi görmezden gelinerek içten içe magazin haberlerine beni konu yapıyorlar
Yapacak bir şeyim yok ben sadece televizyonu kapatıyorum ve görmezden geliyorum
Ama yayınları her gün aynı saatte başlıyor ve bitiyor
Bense günün o saatlerinde kendimi kapatıyorum
Duygularımı ve söyleyeceklerimi
Şikayet etsem bile davaların sonuçlanmasının yüzyıllar alacağının farkındayım
Söylemek istediğim çokça şeyi söyleyemeden onların içimde birikmesine izin veriyorum
Çünkü buna engel olmak için yapacak hiçbir şeyim yok
Gereksiz oyuncuları çıkartırsam kafamdaki gereksiz senaryoları da sileceğim
Her neyse

Maybe, in the end
I will let the sadness kill me

Ben hala kafamda durmadan bana söylediğin bütün güzel sözleri tekrarlıyorum
Ve kendime sahte bir mutluluk balonu yaratıyorum.
Bir süre onun güzelliğini izliyorum ve hayaller kuruyorum
Sonra bütün iyimserliğimi bir kenara bırakıp balonumu patlatıyorum
Arta hiçbir şey kalmıyor.
Mutluluğu ne kadar çok tattıysam ardından gelen yıkıntılar da o kadar büyük oluyor
Bilirsin, ben melankoliye aşığım.
Sana değil.

Ben Metallica, Megadeth, Anthrax, Manowar, Slayer, Rammstein, Motörhead, Alice in Chains, Arch Enemy, Amon Amarth, Children of Bodom gördüm lan.
Avuntularım bunlar.Çocuklarım. Çok komik
Whitesnake&Judas Priest'in acısını hala taşıyorum içimde.
Gitseydim zaten küçük sapığımla gidecektim ama saçma salak bir sebepten dolayı kavuşamadık.
Benle Whitesnake kavuşamadık yani,sapıkla değil.
Evet sapıkla da kavuşamadık.
Yani sadece ben.Neyse.
Bon Jovi de içimde kalan bir ukde.
Hail'e yani Mr. Big'e de gitmek isterdim.
Yapacak bir şey yok.

bir adım atsan bana doğru

görüversen sonra beni

ne hali varsa yalnızlığın

o da bunu görse bari

bir kere olsun n'olur n'olur

göz göze gelsek senle sonra

dursa bir anda tüm yalanlar

unutsak neymiş dünya hali

esas söylediğim

bak ben zır deliyim

ya benimsin ya da ölüsün

budur tek söylediğim

n'olur n'olur n'olur

bu suç belki af bulur

n'olur n'olur n'olur

kendini bana ver

gözden çıkardım yari

yalnız ölmesem bari

n'olur n'olur n'olur

kendini bana ver

yasemin mori - n'olur n'olur n'olur

istediklerimi bu şarkıdan başka eğlenceli bir şekilde açıklayacak başka bir şarkı daha yok
eğlenceli ama buruk

Bir şeyler yazmayı bekliyorum

Hislerim kendilerini dökülmeye kapatmışlar.

Onlar ki hayatları boyunca en rahat dünyada yaşamış olanlar
Belki de her cumartesi sabahı Moda'ya gidip sevdikleriyle içlerinde hiçbir boşluk olmadan mutlulukla kahvaltı edip bunu sıkıntıdan çok uzak duygularla tekrarlamayı sürdürüyorlar
Bazıları var ki her şey onlar için güzel, bütün alacalı bulacalı duyguları onlar tadıyorlarmış gibi
Belki içlerinde boşluk olan herkes beni de dışarıdan böyle görüyorlar
Taktığım maskelerle beni dünyanın en mutlu insanı sanmaları imkansız bir şey değil
Onları en iyi anlayabilecek benim oysaki
Bazıları var ki onlar sadece tepeden bakmak için ve içten kahkahalar atmak için var olmuş
Bilmiyorlar ki o küçük mutlu gibi görünen kızın içinde o sahte gülücüklerin dolduramayacağı kadar, çok fazlasının bile dolduramayacağı kadar büyük bir boşluk var
Siz ki sadece ondan nefret etmeyi seçiyorsunuz
Onu kıskanıyorsunuz ve beyninizde büyütüyorsunuz
Aklınızdan çıkardığınız tek şey onu sevmek
Onu dinlemek
Yaptığınız tek şey ise onu yargılamak
Kendinizde bu hakkı nasıl görüyorsunuz diye merak eder aslında kız, ona dikkatle baktığınız zaman, hiçbir şeyinin aslında mükemmel olmadığını gördüğünüz zaman, aklındaki soruları da okuyabilirsiniz elbet
Sizin için her şey çok basit belki de, elinize aldığınız kadehte ki kırmızı şarap kadar baş döndürücü bir hayat yaşıyorsunuz
Yüzünüzden eksik olmayan gülücüklerinizi
Ben miyim sadece böyle hisseden?
Bütün bunları gören ve belki gereğinden fazla büyüten?
Bazıları var ki her şey onlar için mükemmel.

Bunların hepsi neden yaşıyorum biliyor musun?
Nedensizliğim yüzünden.

Ve ne biliyor musun
Elimde olan tek şey yazı yazmak
Bir de odamın camına çıkıp kulağımda beni acıtan bir müzikle yaktığım sigarayı içerken yanımda biri varmış gibi ona içimdekileri anlatmak
Sakin hayali arkadaşım beni anlayabilecekmiş gibi
Başka ne yapabilirim?
Lütfen demekten ve kendi kendime yalvarmaktan başka
Birisi duysa bile yardımı olmuyor
Yardımı olsa bile içimdeki o şey beni bırakmıyor
Ne yaparsam yapayım o orada, bir şeyleri engelliyor
Ve sanki insanlar
Sanki insanların hepsi bana kötü bakıyorlarmış gibi
O anda istediğim şey için ne kadar çok yargılayabiliyormış meğer
İnsanlar ve kendi değişmez katı kuralları
Hepsinin beyni aynı işliyor
Bazen düşünüyorum acaba bende mi böyle yapıyorum diğerlerine karşı diye
Hayır, evet demeyi isterdim biliyorsun
Ve ne yapabilirim şimdi
Yapacak neyim var, odamda oturup hayallerimle yaşamaktan başka
Bazen hiç doğmamış olmayı ve bu çöküntüyü hiç yaşamıyor olmayı diliyorum
Ama sanırım bunun için çok geç
Varlığımın bile sebebini bilmezken yaşadığım hayatı sebeplerle donatamam
Ne yapacağım ve neden yapacağım
Yapsam da değişmiyor,biliyorsun
O zaman neden yapacağım
Bana demişlerdi ki hissettiğin bu şey bir kaç sene sonra dinecek
Ama sözlerinin arkasında durmadılar ve bu hiç sonlanmadı
Sonlanmasını bekleyerek kendimi mi harcayacağım
Burada
Oturmuş
Tek başına bir şeylerin gerçekleşmesini bekleyerek
Neden yapacağım bunu
Yapacak başka bir şey olmadığından kendi kendimi hapsedeceğim duygularıma
Ve ızdırabına
Bana demişlerdi ki bu sonlanacak
Peki ya hiçbir zaman bitmezse?
Ne yapacağım?

Hani çok sevdiğin bir şeyi yerken, tam yutacakken aniden nedensizce aklına gelir ya, zorla yutarsın sonrasında bütün iştahın kaybolur.
İşte o sensin.

where are you tonight child?

evet.

Onunla artık neden konuşmuyorum biliyor musun?
Onda öyle bir özgüven var ki
Eğer benimle konuşmak isteseydi
Sadece yanıma gelip konuşurdu..

Onun küfretmesi bile hoşuma gitti.
"Stüdyo nasıldı?" diye sordu arkadaşı
"Sikikti yaa" dedi o da
Ve bende başımı öne eğdim gülümsememi görmesin diye
Sonra oradan uzaklaştım hiçbir şey sormadan, hiçbir şey demeden
Diyemem ki, ne diyebilirim?
Ayşe bunları okursa kızar bana, " Bana ne diyebilirim deme Sena deme bana ne diyebilirim, ne demek ne diyebilirim!? " der.
Ama öyle abicim ne diyebilirim ki? Birbirimize yabancıymış gibi davranma oyunu oynuyoruz bunu bozan biri olacaksa o olmalı, ben değil.
Gariplik akan durumlar yaratıyorum kendi kendime.
Ama gerçekten ne yapabilirim? O durumda konuşmam mı gerek?
Konuşsaydım konuşurdum ben sadece kaçmayı seçtim.
Çocukla sevişmişiz ve bana demiş ki "Pazartesi gününden sonra hiçbir şey böyle olmayacak" demiş.Bende onun yanına gidip gülücükler saçarak nasıl olduğunu, neler yaptığını mı soracağım?
Aynen bir orospu gibi ya da onun için deli olan yaramaz bir kız gibi.
Ben böyle değilim ki, bana ya kendisi gelir ya da gelmez.
Olan yine bana olur gerçi, her neyse.
Sikerler ya nasıl iş bu?
Belki onun da kafası karışıktır ve ne yaptığımı çözemiyordur.
Artık ona bakmayı kestim.
Okuyucum, bir kız var ki o çocukla uzaktan yakından bir tane bile ortak noktaları yok ama benim sapığım onunla ilgileniyor ya da ilgileniyor gibi görünüyor.
İlgileniyor gibi görünmek saçma ama o kızla onu düşünemiyorum, gerçekten çok alakasızlar.
Ben anlamıyor siz bu erkekler ne yapıyor
Kızın utangaç, masumiyet akan, ezik davranışları mı dikkatini çekti anlayamıyorum.
Ya da o iğrenç spiker ses tonu ve yamuk ağzıyla konuştuğu düzgün Türkçesi mi?
Erkekler kadınları anlayamıyorlar ama ben de erkeklerden bir bok anlamıyorum, üstüne kendimi de anlamıyorum.
Ne yapsınlar bana ayrı kategori mi açsınlar?
"Hem karşı cinsi hem de kendini anlamayan garip insanlar"
Sadece ben varım falan.

Bu işlerden iyi anlayan birine anlatıp tavsiyelerini almam lazım, yoksa hiçbir şey yapmayacağım.
Ama gelirde benimle konuşursa ne ala.
Neden konuşmadığını da anlamıyorum
İşte dedim ya belki benim soğuk davranışlarım onu korkutuyordur,benim ne istediğimi anlamıyordur ve o da benden bir şeyler bekliyordur.
Ya da ego tatmini yaşıyordur içten içe, ona attığım bakışları görüp ondan hoşlandığımı biliyor ve konuşamadığımı anlıyordur.Kendini ilah sanıyordur belki bey efendi.
O çocuğun böyle olmasını garip karşılamıyorum aslında.
Ama sonunda gerçek bir şeyler isteyecek.
Sanırım.
Gerçekten iyice liseli kız oldum okuyucu, seni sıkmıyorum umarım.
Ama ne yaparsın insan takınca takıyor ve konuşmaktansa yazmak çok daha iyi geliyor.
Eğer böyle şeylere ciddi ciddi çözüm getirebiliyorsan bana yardım et.
Hiçbir şey bilmiyorum şu ilişkiler hakkında.
Ne yapılır ki? Basit olması gerekiyor böyle şeylerin, iki kişi birbirinden hoşlanır ve vakit geçirmeye başlarlar bir şeyler paylaşırlar, geçen zaman içinde hislerde inişler ve çıkışlar olur, ilişki budur.
Bir cümlede açıkladım mis gibi.
Ama ben, bu saçma çocuk için kaç tane yazı yazdım ve anlam getiremiyorum.
Ay neyse ya, ben bekleyeceğim ve bir şeyler olacak okuyucu bak görürsün,sana anlatacağım olunca.
Sende olmasan sürünüyorum burada, teşekkür ediyorum beni okuduğun için

Biri çıkıpta demiyor ki aga sen ne hissediyorsun böyle saçma sapan vıcık vıcık iğrenç bir şey?

Açıklayamıyorum.

Ben gidip saklanacağım
Konuşmayacağım bir daha
Ya da bakmayacağım
Ya da gülümsemeyeceğim
Çünkü ne zaman bunları yapsam, her defasında pişman olacak bir şeyler aklımda kalıyor
Ve sonradan beni rahatsız ediyorlar
Şimdi bütün isteklerimi kenara atıp saklanacağım

Bilmiyorum belki de değer veriyordur.

İnkar etmeyi bırakıp kabul etmeliyim

O bana değer vermese de ben onun içten içe beni istediğinin hayalini kuruyorum ve bunun gerçekliğine kendimi inandırıyorum 

Kabul etmeliyim ki ben onu çok fazla istiyorum 

Yatağımdayken yanımda olmasını istiyorum 

Bana sarılmasını istiyorum 

Beni öpmesini istiyorum 

Onunla konuşmak istiyorum 

Onu tanımak istiyorum 

Onunla eğlenmek istiyorum 

Onunla konserlere gitmek istiyorum 

Onunla barlara gitmek istiyorum

Onunla sarhoş olmak istiyorum
Onunla sabahlamak istiyorum
Onun kokusunu hatırlamak istiyorum
Onunla müzik dinlemek istiyorum
Onun beni tanınmasını istiyorum
Onunla müzik yapmak istiyorum

Ona bağırmak istiyorum 

Onunla kavga edip sonra barışmak istiyorum 

Onun benim için özel olmasını istiyorum 

Onun için özel olmak istiyorum 

Ona aşık olmak istiyorum, bana aşık olmasını istiyorum 

Onunla üzülmek istiyorum 

Onunla sevinmek istiyorum 

Onun söylediği sözleri hatırlamak istiyorum 

Bana kimseye vermediği değeri vermesini istiyorum 

Ben ona gerçekten aşık olmak istiyorum

Bu kadar zor değil sadece cesur olmalıyım.

Çok saçma.

Hayır sadece aklım almıyor
Neden beni dışarıda tuttuğunu anlayamıyorum
Çünkü ben tıpkı senim ama senin gibi düşünemiyorum
Cevaplarını bulamıyorum
Bir şekilde bana geleceksin
Böyle olmalı
Bu bir zorunluluk
Boşu boşuna zamanımı hayal kurarak geçirmiyorum
Benim olmalısın ve hayallerimizi yaşamalıyız
O kadar imkansız değil
Senin ne istediğini biliyorum
Sadece ne yaptığını anlayamıyorum
Senin hayallerini biliyorum ve benimkilerle aynılar
Sadece anlamıyorum
Neden beni dışarıda tutuyorsun?

Ah çocuk seninle konuşamıyorum bile
Belki de konuşsam bütün bu aklımdaki soruları dindirebilirim
Dediğim gibi, kabul ettiğim gibi ben bir korkağım
İşler sana gelince her şey yavaşlıyor, seni gördüğüm anda her şey birbirine giriyor
Renkler dağılıyor,insanlar garipleşiyor, bütün sesler boğuluyor
Hayır hayır hayır bu kadar abartılı değil
Ama bir şey oluyor ve en kötüsü ne biliyor musun?
Yanımdan geçerken önüne geçip içimdekileri söyleyememek
Söylesem sonrasında ne olabilir ki? Hiçbir şey.
Yani, seninle ikimiz arasında hiçbir şey.
Belki de kendimi daha da aşağı çekerim
Belki de her şey mükemmel olur
Kime göre mükemmel, o da var.
Anlayamıyorum
Bu yüzden bedenim ne yapmak istiyorsa onu yapıyor
Yanından, beynimde ki milyon dürtüyle geçip gidiyorum
Sen hiçbir şeyin farkına varmıyorsun, yüzümden hiçbir şeyi anlayamazsın
Duygularımı saklamakta üstüme yoktur övünmek gibi olmasın
Zaten baktığını da sanmıyorum, anlayıp anlamamak çok da umurunda değil
Bilirsin, bizim üstümüze yoktur hiçbir şey olmamış gibi yabancılaşmaya

Çöküntü

Benim gibi insanların olduğunu bilmek hoşuma gidiyor,dünyada tek böyle hisseden ben değilmişim gibi.

Şimdi klişe bir hayal kuracağım,
Tek başımayım, hava soğuk bu nedenle şapka ve atkı takıyorum
Eldivenlerimi de tabii ki,hava sıcak olsa bile neredeyse eldiven takacağım
Ellerim üşür benim
Öyle amaçsızca yürüyorum
Kulağımda bir müzik var
Beni "boş" hissetmeye sürükleyen bir müzik
Böyle hissetmek istemesem de hem o şarkıyı dinlemek istiyorum hem de soğuk hava içime sızarak beni istemediğim şekilde hissetmeye zorluyor
Beni hep garip hislere sürükleyen İstiklal Caddesi'nin başındayım
Oranın büyülü bir yer olduğunu düşünüyorum ve üzgün hissettiğimde sanki orada beni anlayacak bir şeyler varmış gibi hissediyorum
İnsanlar var ama yüzlerini umursamıyorum
Dış dünyadan birkaç alıntı onlar
Bir kaçı bakıyor bana, uzun uzun
Bazen "Acaba hissettiklerimi okuyabiliyorlar mı?" diye düşünmeme sebep oluyor bu uzun bakışları
"Acaba bendeki yanlışlığı içimi bilmeden de görebiliyorlar mı?"
Bir şeyler yemem gerek olduğunu biliyorum ama yolumu diğer tarafa çeviremeyecek kadar donuğum
Sadece karşıya doğru bakıp bir şeylerin eksik olduğu hissiyle hiçbir yere doğru adımlarımı sürdürüyorum
Tünel'i geçtikten sonra geri dönüp İstiklal'i bir daha yürüyeceğim
Belki sonra bir daha, belki birkaç kere daha
O his orada ve yalnızım
Soğuk hava her şeyi daha da berbat yapıyor
Ruhumdaki donuklukla iş birliği yapıyorlar gizlice,onları duyabiliyorum
Bazen başkalarının mutlulukları beni rahatsız ediyor
Ve onlara gidip söylenmek istiyorum, böyle ulu orta "mutlu olunmaz" diye
Kafamda onları çevirip içimdekileri söylediğimi hayal ediyorum
Sanki beni anlayabileceklermiş gibi
Kafamın içindekiyle yetiniyorum en azından, kendimi kaybedecek kadar kaybolmadım henüz
Ve yürürken benim için kabul etmesi çok zor bir şey aklıma geliyor
Ben her şey düzgün gittiğinde bile bu hissi yaşıyorum
Mutsuzken mutluluğu arıyorum
Her şey düzgünken sanki yanlışlıkların olması gerek
Aslında tam olarak böyle değil
O kadar karışık ki tam olarak anlatamıyorum
Belki de yanlış mutlulukları kabul ettiğim içindir, kendimi orada rahat hissetmediğim ve tek tamamıyla kendim olduğum yerin karanlık olduğunu bildiğim içindir onu aramam
Evet şimdi farkına varıyorum
Sadece bir şey gerekli
Şarkı bitti ama onu bir daha dinleyeceğim
İstiklal Caddesi boyunca onu dinleyeceğim sadece
Başka şeyler yaşamak istiyorum
Ama o anda o histen de kurtulmak istemiyorum
Neden biliyor musun?
Çünkü korkuyorum
O histen kurtulursam arkasına saklanabileceğim hiçbir şey kalmayacak
Ve eğer o histen kurtulursam onunla konuşmak isteyip konuşmayacağım
Konuştuğum zamanda kafamdaki o küçük düşünce bütün her şeyi berbat edecekmiş hissine kapılacağım
Neden onunla konuşmuyorum biliyor musun?
Çünkü korkuyorum
Deneyip de başaramamaktan korkuyorum
En azından şu anda bir şeyleri kendime bahane ediyorum
Konuşursam belki her şey daha kötü olur
Ah biliyorum bazen heplere varmak için hiçleri göze almak gerekir
Ama ben o kadar cesaretli değilim
Çünkü korkuyorum, şu anda hissettiğimden daha kötü hissetmekten korkuyorum
Birinin beni gerçekten anlıyor olması gerek
Ve bunun anormal olmadığını bilmem gerek
Keşke üzülecek gerçek bir nedenim olsa derim hep, benim üzülmek için nedenlere ihtiyacım olmadığını kabullenemiyorum
Benim mutlu olmak için nedenlere ihtiyacım var

Yolun sonuna geldim, kaç kere yürüdüğümü ve kaç kere o şarkıyı başa sardığımı hatırlamıyorum
Boğazımda ve karnımda bir şey hissediyorum
Bakışlarım keskin ve sabitler
Hiç kimse böyle hissetmeyi hak etmemiştir diye düşünüyorum
Ve mucizevi bir şekilde gözlerim doluyor
Bu iyi bir şey, donuklukta neler hissettiğini göstermek mucizevi bir şey
Şimdi nereye gideceğimi bilmiyorum, iyi hissetmek istemiyorum
Bu his beni kapana kıstırmış
Ondan kurtulmak istemiyorum ama artık ruhumda onu hissetmek istemiyorum
Bir şeyler olmalı diye düşünüyorum
Etrafıma bakınıyorum ve yine farkına varıyorum "Bugünde dünkü gibi bir şeylerin olmasını bekleyip hiçbir şeyin olmamasını izleyeceğim ve umut etmeye devam edeceğim"
İstiklal'in ortasında tek başıma durmuş bunları düşünüyorum
Ve insanlar hala bana bakmaya devam ediyorlar
Aynı sorular ve aynı sitemler tekrardan beynimin içinde dönüyorlar
Belki buradan sonra başka bir yere giderim
Nasılsa önemi yok, her şey her zaman aynı..

Başkaları bana sahip olmak için yırtınıyorlar ve ben onların gözlerinin içine bakarak onlara bana hiçbir zaman sahip olamayacaklarını söylüyorum
Ve onlara bunları söylerken arkalarında durana kaçamak bakışlar atıyorum,benim bakışlarımı yakalamaması için dua ediyorum içimden
O ki her zaman gözlerimi yakalıyor
Ve ben o anda eriyorum
Her seferinde
Ama biliyorum
Bir şekilde yoluna girecek
Ve gözlerinin içine bakıp ona bütün hissettiklerimi söyleyeceğim
O da bana bütün içtenliğiyle sarılıp beni geri getirecek
Biliyorum

Smoked the days last cigarette and now I'm remembering what he said
What he said..
I'm the only girl for him
And I know we're meant to be together
Soon he'll be mine and I'll be his
Totally
I will be his everything and he'll be mine
I know
Love will find it's way somehow
Because we're meant to be together
I'll love him he will love me, simply
No more games no more running glances
I'll look into his eyes and say "I love you"
I'll love someone for the first time in my life
I know
Love will find a way

Şu anda sahip olduğum tek şey hayallerim ama biliyorum ki onlar gerçekleşiyor.
Birer birer,istediğim gibi gerçekleşiyor hepsi.
Yanımda olmasını istediğim kişi yanımda.
Ve biliyorum, hepsi gerçekleşiyor.
Ve biliyorum ki beni çok güzel günler bekliyor.

Bir anda bir his saplandı ve "yazmalıyım" dedim.
Ancak böyle susturabilirim o hissi,bir süreliğine.
Bazen sanki karşımdaymış gibi konuşuyorum ve fark ettiğim zamanlarda bazen bunu durdurmak istemiyorum.
Öyle iğrenç hissediyorum ki şu anda
Lütfen bir şey olsun demekten başka çarem yok
Lütfen güzel bir şey olsun
Umut etmekten başka yapacak başka bir şey mi var?

Öyle hayaller kuruyorum ki
Kendimle ve hayali senle evcilik oynuyorum
Sanki karşımdasın ve hayatımın en güzel anlarını yaşıyorum
İçimde buruk bir his olsa bile kendimi inandırıyorum orada olduğuna
Benimle konuştuğuna, beni güldürdüğüne
Beynimin bana yarım yamalak oynadığı bir oyun bu
Bu kadar garip olmamalı
Ne yapmalıyım?
Sadece bunu bilsem yeter
Seni kazanmak için ne yapmalıyım?Bunu bilsem yeter aslında.
Biliyorsun.

Konuşmak istediğim bir kaç bir şey var ama ben neyinim ki seni karşıma alıp ciddi bir şekilde konuşacağım?
Bazen çok düşünüyorum
Ama korktuğum için hepsi
Neden korkuyorsam
Ah her neyse.

Ona söylemek istediklerimi seninle paylaşacağım okuyucu, onun dışında her kimsen bunları bilmen çok da bir şey değiştirmeyecek,

Konuşmayı onun başlatması lazım ki sanırım bu onun için mucizevi bir şey olur.
Hah benim için de öyle.
-Bana kimseye bağlanamayacağını söyledin.Bu kadar ucuz yalanlar söyleyebilecek biri olduğunu düşünmemiştim.
Düşündüğün her şeyi açıkça söyleyebilirdin.Bunların kimseye bağlanamayacak olmak değil kimseye bağlanmak istememen olduğunu biliyorum.
Böyle değilse o zaman çok daha saçma oluyor söylediklerin,şu bağlanamama konusuna en son yaşadığın ilişki üzerinden vardın, herkeste böyle olacak değil.O seni kendine bağlayamamış olabilir.Diğerlerinde de böyle olacak değil.
Şu anda bunları düşünüyor olmam bile komik .Bağlanamamak ya da bağlanmak nedir ya?
İlişkinin başından bu nasıl belli olabilir?
Bir insana baktığın anda onu ne kadar seveceğini nasıl bilebilirsin?
Denemeden bağlanamayacağını nereden bilebilirsin ki?
İşte buradan belli senin bağlanamamaktan çok bağlanmak istemediğin.
Ve istediğin her şeyin bende olduğunu da biliyorsun,farkındasın çünkü kendin de söyledin.
Müzik zevkimizin aynı olduğunu dediğini hatırlıyorum, bir kaç bir şey daha saydın bulanık bulanık hatırlıyorum.
Benim gibi hiç kız olmadığını söyledin.
Hepsi neydi biliyor musun, bana verdiğin bir teselli ödülüydü.
O anda inandım çünkü söylediklerini düşünecek halde değildim ama şimdi söylemiş olduğun hiçbir şeye inanmıyorum.

Bir de okuyucu şöyle bir şey oldu, ben bir nedenden dolayı "beni tanımıyorsun ki" dedim
O da, "nasıl seni tanımıyorum,yazın kaça kadar konuştuk?sabahlara kadar konuştuk seni tanıyorum" dedi.
"O ritimleri söyleyip şarkıyı bulmalar falan" dedi. Bu sırada kafalarımız baya taşak olduğu için cümleleri de yarım yarım kurabiliyorduk.
-evet nasıl da symphony of destruction'ı bilemedim
-Ama sonradan konser girişi olduğunu söyleyince..
-Evet sonradan bildim
-Gülüşmeler-
Yazın konuştuklarımızı detayına kadar hatırlaması güzel bir şey.
Belki de ben olduğum için değil de hafızası iyi olduğu için hatırlıyordur, ne de olsa çocuk "iyi" değil mi?
Hemde her konuda iyi,ağzına sıçtığım.

Arkamdan gelip beni öptü mesela,hoştu.

Onunla çok güzel şeyler yaşabiliriz,ona hayalini kurduğu ve hiç yaşamamış olduğu şeyleri yaşatabilirim.
Hiç hissetmemiş olduğu şeyleri hissettirebilirim.
Bunlar cinsellik değil okuyucu gerçekten ona bir kızla hayalini kurabiliceği her şey yaşatabilirim.
Farkında olduğunu sanıyorum.
Bu yüzden neden diye sorma gereği duyuyorum okuyucu.
Çok saçma değil mi?
Sonradan başkalarının numaralarını da aldı.
Okuyucu benim hakkımda kötü düşünme,farkındayım her şeyin.
Bazen kendimi kandırmak en iyisi.
Bazen bazı şeylere inanmayı bırakmamak gerekiyor.
Dream until your dreams come true meselesi.

Buraya yakında bir zamanlarda çok güzel şeyler yazmaya başlıyorum okuyucu.
Hayallerimin gerçekleştiğini sana anlatıyorum burada.

Aklına giriyorum çocuk bunu böyle bil ve benim oluyorsun.
Eğer arkandan baktığımı biliyorsan,beni düşünmüş olman gerek.

Bağlanmak bağlanmamak, cidden çok saçma.
O anda kafam ayık olsaydı hepsini söyleyebilirdim.
Antremanlarım var dedi lan çocuk, bu nasıl bir bahane olabilir?
Çocuk yani.
Bildiğin 5 yaşında.
Bende bunu söyledim ona,çocuğa sen 0-6 yaşsın dedim.
Face palm.
Neyse o benden çok daha fazla saçmaladı.
Bunu söylediğimi hatırlayıp hatırlamadığını bilmiyorum.
Benim hatırlamadığım ama onun hatırladığı şeyleri merak ediyorum.Acaba ben neler dedim, neler yaptım.
Ah saçmaladığım şeyler oldu hatırlıyorum.
Neyse olabilir.
Ama eğlendik şimdi kabul,yazdıklarımdan bunları alkollüyken yaşamış olduğumu anlamışsındır okuyucum.
Alkollüyken de eğlenilmiyorsa zaten dünyanın en sıkıcı insanısındır.
Keşke sadece eğlenilse tabii.
Eskiden sarhoşken her şeyin çok daha güzel ve rahat olduğunu düşünürdüm ama şimdi bir kaç yıl aradan sonra diyorum ki her şey ayıkken çok daha güzel.Her şeyi düşünerek yapıyorsun ve en önemlisi istediğin şeyleri yapabiliyorsun ve onları daha sonra hatırlayabiliyorsun.
Aslında çok güzel başladı okuyucu.Sonradan ben öptüm onu.
Ben öptüm lan.
Her şeyi karşı taraftan bekleyen kızın alkolle işbirliği.
İyi işti güzel kızım,aferin sana.Şimdi gidip bütün zamanını bununla doldurabilirsin.

Onunla güzel şeyler yaşayacağız bunu sende biliyorsun.
Ben sadece bekleyeceğim ama bir yandan da ona hissettireceğim.
Zaten konuştuğumuzda istemsiz göz kaçırmalarımdan ve çaktırmadan bakmaya çalıştığım ama hep yakaladığı bakışlarımdan anlayacaktır.
Okuyucu çok mu havim bu durum?
Neyse ya, yazdım ama yine bu saçma ruh hali içindeyim.
Dinlediğim şarkı çok güzel, oceans of time.
Bilmeni istedim okuyucu.
Her kimsen beni anladığını düşünüyorum ve seni gerçekten seviyorum.

Aralık ayını resmen yazılarla donatacağım
Ama sonradan bir şeyler olacak bak gör okuyucu
Benim için iyi dileklerde bulun
Sen her kimsen seni seviyorum

Sadece bir şeylerin olması gerek ve olmuyor anlıyor musun
Böyle olmamalıydı.
Çok değişken hissediyorum
Bazen çok güçlü hissediyorum,bazen zayıf olup görmezden geliyorum ,bazen görmezden gelecek kadar gücüm olmuyor ve bırakıyorum
Ne yapmam gerek?
Bazı şeyler düzgün gitmeliydi, en azından bu sefer
Sadece duygusallıktan bahsetmiyorum sanırım
Bende öyle bir şey var ki ve artık onu görmezden gelemeyecek kadar güçsüzüm.
Nedir bu kadar vahim olan şey?
Bu içimde büyüttüğüm şey,
Bilmiyorum ama bir şey var ve benim hastalıklı düşüncelerim
Bazı insanlar nerede nasıl davranacaklarını çok iyi biliyorlar.Kimsenin önderliğine gerek yok ama sabırsızlığımı atamıyorum, bir yandan da atmak istemiyorum çünkü ani bir zamanda gerçekleşebilir
Zaten aklıma aniden girmişti
Neler kaçırdım bilmiyorsun ama farkındayım
Ne yapmalıyım?
Öylece beklemeyi seçiyor bedenim
Ama beynim kendi kendini kemiriyor
Bu his çok saçma ama istemeye istemeye hissediyorum
Kendimden saklanamadığım anlarda yazı yazıyorum
Ve evet çok iyi geliyor
Ama bir şeylerin olması gerektiğini aklımdan atamıyorum
Başkaları varmış yokmuş önemli değil,umurumda değil
Aklımda olan başkası ve diğerlerine yer bırakmayacak kadar yoğun hissediyorum varlığını
Ve yine bu yazılarımı hak etmeyecek bir başkası
Hak etmesi için duygusal bir şeyleri paylaşmış olmamız ya da en azından bana değer verdiğini biliyor olmam gerekirdi
Aslında bir şeyler söyledi,bana iyi hissettirmesi gereken ve şu anda o söyledikleriyle avunmam gereken sözler
Ama ben hiçbir şeye inanmamaya inanıyorum
Söylenen hiçbir söze öyle saf gibi inanma ki sonra senin o saf hislerin en kirli düşmanların olmasınlar
Keşke şu anda hakkını vererek üzülebilseydim,gerçek bir nedenim olsaydı ve saçma olduğunu düşünmeseydim
Şu anda sadece birlikte olmak istediği erkek için üzülen bir kızım
Yaşananlar var hepsine "gerçek" diyemem
Sahte hislerle yaşanan bir gerçeklik
Ve bana demişti ki "Senin kadar kaç tane kız var biliyor musun Sena?" Ona bakamayacak kadar uyuşmuştum ama yüzümü ona tam olmasa da çevirmiştim, bana bakmaya çalıştı yan gözle görüyordum, "Kaç tane var biliyor musun, hiç yok"
Bunu içtenlikle söylediğini hissetmiştim ve O beni görmese de ben gülmüştüm.
Gerçekten de mutlu hissetmiştim
O an güzeldi, onun için özel olduğumu bilmek hoşuma gidiyor
Çünkü o da benim için öyle olacak
Çünkü o içinde bulunduğum çevrelerden olan bir adam değil,saçma sapan karakteri olabilir ama ben mükemmel insan sevmem ki
İğrenç tarafları olsun ki ben onu sevebileyim
Hastalıklı düşüncelerim her duyguma sıçramışlar farkında mısın
Hastalıklı hislerim
Evet kesinlikle
Çevremde bulunanlardan çok farklı o
Mükemmel olan ama aynı zamanda çizikleri olan biri
Her neyse,bunları zamanı gelince ona da söyleyeceğim
Hiçbir şeyden şüphe etmediğim bir zaman ona söyleyeceğim bunları
Şimdi bana söylemiş olduğu hiçbir güzel şeye inanmıyorum
Sadece "teselli armağanı"ydı onlar
Beni sevebilir o da farkında olmalı bunun
Ve onunla yaşayacağım şeyler var,farkında olmalı

Okuyucu,

Aslında o kadar da fazla şey istediğimi sanmıyorum.

Keşke bana yol gösterebilecek ve gerçekten mantıklı kararlar almamı sağlayacak biri olsa.

Ama kimse yok.

Kedime birini mi seçmeliyim yoksa gittiği gibi mi olmalı? 

Kimseye ihtiyacımın olmadığını sanıyorum aslında yukarı yazdıklarımın aksine.

Çünkü ben ne kadar mantıklı davransam da , ne kadar oyunlar oynamaya çalışsam da -ki asla yapmam- hiçbir şey bir anda olmayacak, bense şu anda bütün hayallerimi bir anda yaşamak istiyorum.

Belki de ihtiyacım olan biraz sabır ve aç gözlülüğümü bastırmak.

Zamana bırakmak ve olduğum gibi davranmak en iyisi.

Ama biliyorum onunla yaşayacağımız,gideceğimiz,izleyeceğimiz, dinleyeceğimiz çok fazla şey var.

Onunla mutlu olup onu mutlu edeceğim.

Onun düşüncelerini ve düşündüklerini genişletmesini sağlayacağım.

Ah çocuk bilmiyorsun ki ben aslında seni ne kadar çok sevebilirim.

Neyse, biraz hata bende de var

Seni görmezden geliyorum 

Ama yapacak bir şey yok, o anda öyle davranmak istiyorum 

Her neyse,çok yakında olması bile yakınlarda bir yerde buraya sadece ne kadar mutlu olduğumu yazacağım.

Öpücükler