Birden bütün dünyanın derdinin ben olacağını sanıyorum.
Yanlış yaptığım bir şeyde sanki bütün dikkatleri üzerime çekecekmişim gibi.
Herkes her şeyi bırakıp bana saldıracak ben de kendimi savunamayacakmışım gibi.
Savunsam bile daha iyisini isterdim, kendimi yeterli savunamadığımı sanıp keşke bunu da deseydim diyecekmişim gibi.
Aslında böyle değil, biliyorum.
Ama böyle hissediyorum, aslında asıl olanı bilmeme rağmen.
"Beyinde farklı pratikte farklı."
Böyle düşünmeme rağmen kendimi savunmam gereken bir durum oluştuğunda "yeterli" oluyorum.
En azından bunu bilmek rahatlatıyor bir nevi.