Çıkmak

Çıkmazmış.

Tenden
Beyinden
Ruhtan

Hiçbir yol ona çıkmıyormuş.
Tüm yollar çıkmazmış.

Çıkmıyordu.
Karşıma.
Hayatıma.

Hayatımdan çıkmıyordu
Ama hiçbir yol da ona çıkmıyordu.

Bu yoldan nasıl çıkacağım ben?

Sad But True

Çok uzak.
Kabullenmem gereken şeyi kabullenmem gerektiğini bile yadırgıyorum.
Yazdıklarımı görse benim için ne kadar da saplantılı diye düşünür.
Çok uzak.
Ne kadar da uzak.
Bir kahveyim onun için.
Bir kahvelik anda varım sadece, sonrasında yokum.
Bazen geliyorum, sonrasında gidiyorum işte.
Hayatında hiçbir zaman var olmadım.
Önceki yazımda "kıvranıyorum, görmüyorsun" yazmışım.
Görmeyecek tabii
Sen neden kıvranıyorsun.
Ne var ki kıvranıyorsun bu kadar?
Onda bu kadar yokken sen neyin acısını çekiyorsun?
Sen onun hakkındaki her detayı hatırlarken o adam dalga geçer gibi.
Senin için önemli olan şeyler onun için sadece 1 saniyede var olup 1 saniyede yok oluyorlar.
Sen kaç seneden bahsediyorsun bir de ne cüretle?

Geç artık.
Simdi. Şu anda. Sen. Onun. Hayatında. Yoksun.
Yoksun.
Hiçlik kadarsın onda.
Bir kahvelik sohbetsin.

Ah ama bir saniye, 2 sene önce sen onun listesinde ilk sıradaydın.
Ne büyük bir şerefti değil mi?
Acaba ilk 3'e girer misin bu sene?
Yok, sanmıyorum.

Sen.
Onda.
Yoksun.
Var olmayanlar, var olmadılar işte.
Var olanlar ise bir yudumda bitti.

Görmüyorsun, kıvranıyorsun.
Ama yoksun.

Senin buzlarını kırdığım gün en mutlu günüm olacak.

You are the home I seek.

You are the one and we have a path together.
And you now that too.
Bastard.

Yalnızlık mı senin sonun?

Senin sonun benim sonum olacak gibi.
Yalnızlıksa eğer sonun yalnızlıktır sonum.

Sen ya da hiç işte.
Görmelisin.
Kıvranıyorum.

Görmüyorsun.
Kıvranıyorum.

Seninle ayni sehirde olmama fikri bile terrifies me.
Karsilasma ihtimalimiz yok mesela.
Waow.

Ara beks

Lanetimsin.

Efkarını Karşına Al

Seninle rakı masasına otursak benim konuşacak konum kalmaz.

Özlem Acı Bir Gerçek

Ölüm biraz daha az korkutucu senin onu tatmış olduğunu bildikçe.
Seni düşünmeden geçirdiğim tek bir günüm yok minik dostum.
Dostum.
Ev boş sanki.
Artık stresli bir insanım, beni rahatlatan sendin.
Biliyordum, şimdi gerçekle yaşıyorum.
Yokluğun norm oldu, ne kadar gülünç.
O zamanlar bu anların geleceğini biliyordum, şimdi gerçekle yaşıyorum.
Seninle olduğum her dakikayı doyasıya yaşadım, bu anları düşünerek.
Ben miniktim, sen miniktin.
Birlikte büyüdük.
Sen zeytini sevdin. Ben sakızı.
Naneli sakızlarımı çaldın.
Ben dışardaydım, sen camdan baktın.
Ben ağladım, sen geldin.
Ben müzik dinledim, sen yatağımda uyudun.
Ayak ucumdaki ağırlık oldun.
Ben büyümeye devam ettim. Sen yaşlandın.
Ben büyüdüm. Sen öldün.
Sonsuza kadar öldün.
Ben ağladım, sen gelmedin. Artık yoktun.
Yokluğun gerçek oldu. Hala şaşkınım.
Gerçek bu kadar gerçekken onu ne kadar inkar edebilirim?
Seni unutmaktan korkuyorum.
Düşünceni değil, seni "seni" unutmak imkansız.
Küçük anılarımızı unutmak. Nasıl hissettiğimi unutmak. Sesini unutmak. Davranışlarını unutmak. Karakterini unutmak. Neyi sevdiğini, neyi sevmediğini unutmak.

Ayak ucumdaki ağırlık yok artık.
Uykular daha keyifsiz, örtüler daha hafif.
Gece daha sakin, daha karanlık.
Hayat daha acımasız.

Minik dostum. Seni cok özlüyorum.
Yok oluşunun üzerinden 1 yıl 3 ay geçti.
Daha da geçecek. Beni korkutan da bu.
Senden uzaklaşmak istemiyorum.

Seni her daim seveceğim.

Minik dostum.

Manik Depresif

Geçenlerde aşk maşk yazmışım.
Ne alaka ya?

Adam Linkedin hesabında kedisinin fotoğrafını paylaşıyor mesela.
Öyle çok ayrıntılı düşünmeden hayatı yasayacaksın işte.
Budur.

Ve ben sana sadık kalıyorum.
Bir salak gibi.

İzindeyim,izindeyiz

Fikirler ölmez. Asla.

Anlasın ulan
Yeter artık birak da anlasin
Ask anlasildikca var olmuyor muydu
Nedir bu saklambac
Nedir bu "aman ya anlarsalar"
Sakladigin neyin kaldi ki korkuyorsun zaten
Birak da biraz daha anlasin artik

Personal space does not exist in Turkey.
But it does in Norway.
NORGE!

Artik bundan sonraki mottomuz "var olanlar oldular, olmayanlar olacaklar" mi?
Peki ya olmayanlar hic olmayacaklarsa.
Her sey cok soyut nasilsa.
Ya olmayanlar olmazliklarini surdururse, bir neci hiclik degil midir?
Benim hicligim.
Beni icine ceken bir hiclik.
Hayallare gomuluyorum gercekleri gormezden gelerek.
Arka masamda sanki senden bahsediyorlar.
Ama yalan.
Olanlar da olmayanlar da yalan.
Seni gercek yapmak icin her yanimdan ugrasiyorum goruyorsun.
Kucuk bir istifci oldugum icin eski yazilarimizi biriktirmisim gecenlerde buldum.
Burnumda cok sevecegini dusundugum ama aslini bilemedigim parfumum.
Yine seni dusunmeden gecmeyen gunlere geldim.
Ve yine sen yoksun.
Ayni dongu icindeyim hic cikamayacagimi bildigim.
Yine sana ithaf ettigim sarkilari dinliyorum.
9 senemi aldin cocuk.
Benim olman icin bir 9 sene daha veririm. Bunu biliyorum.
Boyle iste.
Platonik bile degilim işin komigi.
Bana gore her sey apacik ortada.
Butun duygular yerlerde her yerde.
Arka masamda bile hala seni konusuyorlar sen dusun
Bu ask midir takinti midir bilinmez
Ictigim her seyin tadinda sen varsin tadini bile bilmeden
Ve platonik bile degilim işin komiği
Her sey apacik ortada
Olanlar olmayanlar her sey
Ne gokyuzu ve ne okyanus artik darmadaginim, neye tutunacagimi bilmiyorum neyden kaydigimi bilmeden
Sen dusun biraz da artik bunlari
Artik dusun biraz da hayati yasayalim

Someday I am Gonna Get You

Because I am delusional

I am holding too hard myself for not to collapse.
Shut the fuck up bitch.

Seriously Insane Thoughts

Some day i know i will go insane.

Same old same old

Başıma gelmiş olan en kötü şeysin.
Güzel olabilirsin ama olacak mısın
İşte bu yüzden en kötü şeysin

Today's Discovery / 23-year-old mystery resolved

Çok seveceğimi bildigim bir şeyi/bir kişiyi sonunda kaybetmekten korktuğum için ona başlamıyorum.

My all time obsession is back.
Congrats to humanity.
Now we are at the same era again

Kediler

Istanbul'un kargaşasından bu kadar korkup hem de asfalta nasil bu kadar rahat yayılabiliyorlar?
Adalar iskelesindeki kedi, benden bu kadar korkup 20 metre ötemde keyif yapiyorsun.

I found out there were things (holes) even music couldn't cure (fill)
I feel alone to my roots
I felt home when I was with him.
I was pure myself. Sometimes I was too myself that I hurt things, I know.
There is no fault.
No hard-feelings. So to say.
Was it a wise decision?
I miss more than ever.

Everything flashbacks and I don't want it.
The diamond-shaped city, I miss every feeling I felt when I was in you.
The diamond-shaped city... It gave me so much, thought me so much.
I miss the days. I always will.

I didn't know I was gonna cry this much.

I just don't want ends.

End of a life. End of a relationship. End of dreams. End of plans.

I didn't know it was going to be this hard to accept.

Weird and empty.
Didn't see this much was coming.

Midemi bulandırıyorsun.
Heyecandan.

Maybe being exactly the same is boring.

Seni bana yar etmeseler de edecekler.
Bu bir zorunluluk.
Her şey çok karışık evet.
Yine çok uzak evet.
Ama adım adım.
Adım adım.
Umut falan yok, okyanuslar da yok artık.
Senin için yıllardır umut ettim evet, artık umut falan yok.
Korkaklık da yok. Çünkü çok sıkıldım her şeyden.

Sadece var olanlar var, olmayanlar olacaklar.

Bu da böyle biline.

Old habbits die hard

I am 23.
Still trying to find the purpuse of my life.
It is normal now but I am worried about ending up with nothing when i am 35 or something.
Just a note.

Pazarlamanın iki yüzlülüğü;
En özel sensin ama en çok satan modelimizden almalısın.
(Çünkü siz buna değmezsiniz you fucking piece of shits)

Aslında dünya bir patates baskı

Am I gonna live between the lines from now on?
We are living in a world where "wish to live the life freely" is seen as "laziness"
Am I going to spend my whole life like seeking the life in 5 days of holidays?

Fly High Little Wing

I will always cry for you my little friend.
Sometimes I wonder where you are
And my left hand goes to left side of my chest and I feel you there
You are in my thoughts, in my heart and in my soul
I am thankful for your friendship for 15 years...
I can never forget your existence. Your sound, the feeling of your hair, your eyes, your attitude, your lovingness. I will always remember you from the beginning till the bitter end.
My little charming friend
The lady with the crystal green eyes where she keeps the joy of life
I wish you were here. I guess I will always wish for this, forever.
You would be here and still be in my heart and in my soul. It is still hard to believe.
I hate death for separating us, I can feel how dark it can be.
I miss you my dearest little wing

There goes another cigarette of agony

What do you want? 

You will know when the rain washes you.
Now you cannot feel.
But it will strike when you are all alone.
Then you can be grumpy to yourself instead.

I cannot feel. I do not like. I do not see.

She is flying higher and higher day by day.
Through the clouds.

I wonder where she is now, if she is scared or not. If she is seeing me crying and getting sad because she is not near me.
It is hard to believe that she is gone.
It is gonna be 1 year after her death but I still couldn't accept it. I didn't. I cannot stand the thought, let go the reality.
I miss her.

I wish she was here. I don't care if I have to live these again and again but I wish she just came to me, us right now.
I miss you little wing, lightning.
Death seems to be less intimidating because you are there.

Şinto'm there isn't a single day goes without your thought.
Be good, don't be scared. We are gonna meet eventually.
Until then, I will continue loving you as much as I loved you the first moment I saw you.
I miss you and I love you.

Your light,
Sena.

Geçmiyordu.

But I don't want to get excited.

I feel nothing but i get excited.
What
The
Hell

Durma kendini hatırlat

Is it even possible to have two people inside one?

Kaçan kovalanır?

Seni öldürdüm
Çünkü seni yaşadım.
Tüm yaşayış buydu.
Bu muydu?

Bu oldu. Önüne kendimi koydum, engel benim.
Engel sensin.
Her şey engel.
"Mind barrier" we call it.
Yalvarırcasına bir şeyler gelmesini bekledim
Gelince de engel oldum. Oluyorum. Olacak mıyım?
Bitmeyecek sandığım umutsa hala direniyor. Beklenmedik.
Okyanuslarsa çok uzakta. Prangalar benim, sensin, her şey.

Her iki yanda da başka bir ben.
Bir yanda her seyi olan, diğer yanda hiçbir şeyi olmayan.
Bir yanda bir kadın, bir yanda hala bir genç kız.

Zaman içinde savruluyorum.

Saplantı

Antwerp is mine

Biz bu muyuz gerçekten?
Bu mudur yaşam?
Manipülasyonlarla mı yaşıyoruz yoksa gerçekten irademizle mi? (Manipüle eden de edilen de biz miyiz? Döngü?)

Bu topraklara ait miyim?
Ait olmak nedir? -Haymatlos(?)-
Bu kadar benzeşirken bu kadar farklı olmak neden?
Farklı mıyım?
Farklılığa inanmak için illa farklı olunandan daha mı iyi olmak gerekir? Daha iyi olduğumu sanmıyorum, daha iyi olmak nedir? Neyse daha iyi olmak? Zeka? Çokça zeka çeşidi vardı, belmi bir yerde birleşirken diğer yerlerde ayrılıyorum.

Sevilen şeyleri yapabilmek için önce 'burada' olmak gerek.
Ben burada değilim. En azından öyle hissetmiyorum. Zaten ne hissederse odur insan.
Köküm buraya bağlı değil.
Neden bu kadar kopuk hissediyorum?

Kafamda deli sorular diyerek bu seviyeli muhabbetime seviyesizlik katarak gidiyorum.

Jeg elsker Norsk og Norge

Limonlu cheesecake'i limonatayla yiyorsan tam bir salaksın.

Sana evrilmek istiyorum?

You can't weed the moment fella

Amsterdam'a (well Hollanda'ya) aileyle gitmek canınızı yakmıyor sanırsam?

Comparing is a disgusting punishment.

Gel

Senin havalar geldi bak.
Yine karışığım
Yine birçok kişiyim
Yine mutlu aynı zamanda çok mutsuzum
Neyse.

Bir gün seni terk edicem İstanbul.
Ve sonra seni çok özleyeceğim.
Parazitlerini özlemeyeceğim.

Bana dinlediğin müzik türünü söyle, sana kim olduğunu söyleyeyim.

JUST WHY

Goddamn you Netflix for cancelling Sense8.
That show is brilliant.

Sinirimden yazamıyorum bile. Tam bir gerizekalısın.

İçi boş kurumsallık

Aimed Anger

Why the hell does everyone have a picture in Amsterdam by one of its canals?
Why the fucking hell? They pop up from everywhere
Cobain killed himself bc he thought he was a big cliche.
Now look at yourself people.

Hani

Ve daha demin yazdığım yazıya Oruç Aruoba yeniden cevap veriyor,

O sahici bene ne yaptim ben?
Yıllarca işin kolayına kaçtım
Seni söküp atacağım dedim okyanusları suçlayarak, Güneşi suçlayarak.
Zamanin lehimize işlediginin avuntusunu içimde taşıyarak
Bendeki asıl değeri gözardı eden bendim ve bunun böyle olacağını o zamanlar tahmin etsem de şimdilerde unutmuşum. Şimdilerde kendimi kaybetmemin nedenini arıyordum. Big fool.
Şimdi kendim olmayı öğrenmem gerek.

Korkaklıkla işin kolayına kaçan bendim
Ben ne yaptım bana?

Kimin yüzündendir ki artık benden olan kitapları, eskiden kendimi bulmuş olduğum kitapları Anlayamıyorum.
Giderken sen,
Sen giderken benden de parçalar götürdün.
Seni söküp atacağımı söylemiştim.
Seni atarken kendimden de parçalar kaybettim.
Kendimi bulduğu kitapları,
Hayatıma anlam katan, cümlelerinde kendimi keşfettiğim kitapları
Sırf senin yüzünden
Artık
Anlayamıyorum.
Kendimi
Acınla
Kanaya kanaya
Seninle birlikte
Söküp
Attım

I miss you tiny little city
I need my cath to watch out for me

4U

I
Still
Get
Drunk

Simdi bir karga olup yagmura aldirmamak vardi

No.
It is time to be strong, not be tempted.
Like there is an act for you to be tempted.
You pathetic.

Ne prangalar eskitiyorum. Şimdi hepsi bileklerimdeler, eskileri ise onlari unuttuğum yerlerden çıkıp birer birer ayaklarıma bacaklarıma boynuma dolanıyorlar.
Bu hastalık gitmiyor.

Layers

I am stuck in an eternal loop which will never gonna turn good.
Would you want to be stuck in a good eternal loop?
I am stuck in a bad one.

Deli ediyor.
Sevmemesi
Deli ediyor
Beni
Sevmemesi
Deli ediyor
Beni

Istanbul

Insanlar kötüyse bu sehrin suçu degil ki.

I am confused.
Are many myself
Many characters thoughts feelings.
I am lost in them.
Who am I? Which of them is me?
Is there a "me"?
Or is all the pain an illusion and eternal?

I feel destructed ,am squeezed between these buildings, drowned in dust and feel dirty. I cannot do anything, I cannot move; there is no improvement we can only waste our time for the other people to waste their time.
I feel my brain is covered with gray clouds and I stopped thinking. I used to think of things a lot. Well no, I didn't stop thinking but when I think I forgot what the topic was about and then I find myself in the middle of non-sense. Now I am so overwhelmed to think clearly that I just want to get numbed and wait for the next round.
Is this life really?
Is this going to be my life forever? (Well, how long is forever?)
This dust and noises and people chanting and screaming and crying and the city itself lies there within all its beauty covered by dust and dirt makes me want to go and hide somewhere. I cannot be myself, cannot act out myself, speak out myself, be kind, positive, nice, creative, powerful, confident, intelligent. I cannot be anything within this chaos. Constant dizziness.
I am so fragile that I cannot even attack myself nowadays. I feel like I am the one who creates all of these happening and also are not happening.
My mind is clogged.
I need something but I don't have it.
I want to explode but there isn't any room.
These buildings and the dust and the cars and people are still chanting and screaming and crying.
Human-beings nowadays are judging like it is a normal thing and we stopped realizing that we are judging when we are judging. I do not know what I am thinking or writing about now, I am in the middle of nonsense.
Let me just be.
How can I be?
How can I get out of this deep pressed box which is getting pressed and pressed everyday.

To My Lightning

I still don't understand how she is being dead now.
How could she die?
She was my deepest and most sincere friend.
The friend I looked in the eye and understood that I'm being understood.
Without the words, she gave me worlds.
That was the most fearful and surest thing that I was gonna witness her death.
And I did.
I really wish that in somewhere, in some other dimension, she knows that she is being loved from a far far away friend.
I still cry for you, nearly everyday and there is no you to sooth me when I cry. No you to sense this.
You still make laugh with your silly expressions, photos, videos, also to your big belly and your cat walk.
I love you little wing and I think I will continue loving you till the day I die.
Cheers from your shine.

Ne prangalar eskittim ben senin için
Şimdi o prangalar nerede bilmiyorum bile

Niye beni onun beni sevdiği gibi sevmedin?
Her şey çok güzel olurdu o zaman, her şey çok daha kolay olurdu.
Kendimi bu kadar hırpalamazdım, kendimi senden bu kadar kaçırmazdım.
Ben seni çok güzel sevdim. O sevgiyi yakmak için de çok uğraştım.
Şimdi o sevgiden geriye kalanlara bakınca içim acıyor ve bütün bunlar için seni suçluyorum.
Neden beni de benim seni sevdiğim gibi sevmedin. O zaman hiçbir şeyden korkmazdım, şu anda bahanem olan her şey seni sen yapan sevdiğim, tolere ettiğim küçük detaylar olurdu. Kendimi senden soğutmak için "kullandığım" nedenler gözümde o kadar küçülürdü ki belki farklarına bile varmaz, varsam bile belki bunlara birlikte güler geçerdik.
Evet senden istediğim şey az buz değil.
Evet seni unutmak icin kendime psikolojik oyunlar oynadım, seni unuttuğumu sanmak için de hala oynuyorum belki de. "Sen" diyorum ama hangisi gerçek sensin.
-Zaman içinde seni aldım (o sunturlu yere götürdüm sayısız pencereni bana gelesin diye birer birer kapattım ve sen bana geldin)-
Zaman içinde seni aldım ve seni içimde o kadar çok değiştirdim ki, kılıfı sen olan bambaşka bir insan yarattım kendime.
İçten içe belki de çok sevince benim içimde yarattığım insan gibi oluyordur diye haykırıyorum.
Belki de gerçekten oluyorsundur.
Olmak.
Ne kadar düşünceli bir insan olduğunu biliyorum, sevdiklerine önem verdiğini, aslında duygusal olduğunu da.
Ben neden sana bir yazı daha yazıyorum? Bunları çoktan geçmemiş miydik?
Bugün saatlerce yanımda oturdun ve içimde hiçbir şey titremedi. Seninle konuşmak için can atmadım. Hatta bazen sıkıldım da.
Neden ben seni severken sen de beni öyle sevmedin
İçimdeki seni öldürdün, içimdeki seni öldürememe neden oldun.
Bak şimdi de çıkmazlarda çıldırmama neden oluyorsun.

Çok uzaklarda bir adam var. Neden beni onun benisevdiği gibi sevmedin? Sen o olsaydın eğer, şu anda kuşku duyduğum duyguları yaşamazdım. Beni öyle sevseydin senin evin olurdum ve seninle evde hissederdim. Daha nice okyanuslara dalardık, senin için umut etmişliğin tadını çıkarırdım. Şimdiki çıkmazlarda olmazdım, şimdiki zorlamalara, özlemlere, tartışmalara dayanmak zorunda olmazdım. Kendi acizliğimi görmezdim belki de.

Bak beni sevmedin diye neler oluverdi.
Şimdi ise her şey icin çok geç.

Ben seni öldürdüm, seninse geç kalmışlık umurunda bile değil.

Cheers darling.
Başka dramlara.

I have the intention to hurt myself when I am sad.
Smoking for example, drinking for example, not being able to sleep

For example.

La Sagrada Familia
Where the hopes lie

La Sagrada Familia

Where the sky is bright and open

La Sagrada Familia

Where you can dream

While there is a tension between Turkish and Dutch government, there is a tension between Turkish and Dutch lovers.
Not related to diplomacy or anything.
Just as a coincidence (:
Weird.

Where is she?
Where did she disappear?
Is she safe?
Is she afraid?
I'm in front of my nightmare
I'm in front of where my darkness came from
And I don't know where my light is
Tell me where she is

Ölüm kadar karşısında çaresiz hissettiğim bir şey yok.
Ne yapabilirim şimdi?
Geri gelmeyeceğini bilerek, adım adım hatıraları mı unutacağım şimdi?
Alışık olduğum her şey
Battaniyemin üzerindeki ağırlık
Hiç gelmesini istemediğim karanlık günler
Düşündüğümden de ağır yaşıyorum ama bileni yok
O olsaydı beni görür gelirdi, bilen olmasa da o bilirdi
Ölüm ve zaman karşısında çok acizim.
Gücüm olsa seneler öncesine giderim.
Hiç keşke dediğim bir anım yok ama bu iyi
Pişmanlıktan değil de özlemden geri dönmek isterdim
Gücüm olsaydı
Gücüm olsaydı ağlamazdım da
O olsaydı gelirdi de
Battaniyemdeki ağırlık
Seni çok özlüyorum
Sen gittiğinden beri mutluluğum da gitti
Mutluluk gözlerindeydi ya hani
Seninle birlikte o da gitti
Her gün seni daha da fazla özlüyorum, tam tersi olacak sanıyordum aslında

Bir çocukluk arkadaşı

Ne yapacağım şimdi? 

I am here with all of my Turkishness.
You can go to hell with your stereotypes.

Gelme gelme gelme
Aldanıyorum
Aldatıyorum
Okyanuslar nerede kaldı? O umutlar çok geride kaldı.
Aldanıyorum
Aldatıyorum

A state of infinite obsession