Ölüm kadar karşısında çaresiz hissettiğim bir şey yok.
Ne yapabilirim şimdi?
Geri gelmeyeceğini bilerek, adım adım hatıraları mı unutacağım şimdi?
Alışık olduğum her şey
Battaniyemin üzerindeki ağırlık
Hiç gelmesini istemediğim karanlık günler
Düşündüğümden de ağır yaşıyorum ama bileni yok
O olsaydı beni görür gelirdi, bilen olmasa da o bilirdi
Ölüm ve zaman karşısında çok acizim.
Gücüm olsa seneler öncesine giderim.
Hiç keşke dediğim bir anım yok ama bu iyi
Pişmanlıktan değil de özlemden geri dönmek isterdim
Gücüm olsaydı
Gücüm olsaydı ağlamazdım da
O olsaydı gelirdi de
Battaniyemdeki ağırlık
Seni çok özlüyorum
Sen gittiğinden beri mutluluğum da gitti
Mutluluk gözlerindeydi ya hani
Seninle birlikte o da gitti
Her gün seni daha da fazla özlüyorum, tam tersi olacak sanıyordum aslında

Bir çocukluk arkadaşı

Ne yapacağım şimdi?