Yıllar önce başka tanıdığım hiçbir adama benzemeyen bir adam tanıdım. 2009 yılında saçma sapan bir kostüm içinde fark ettim onu. O anda bile ona yakın hissetmistim kendimi ama bu kadar "anlarıma" işleyeceğini tahmin etmezdim.
Hep içimde kalacak bir adam o.
İçimde kalacak biliyorum, ne yaparsa yapsın, dünyanın en kötü adamı bile olsa ben ona sevgiyle bakacağım.
Ne kadar kendimi durdurmaya çalışsam da, düşünmemeye çalışsam da gitmiyor o. En kötüsü de içimde hala bir umudun olması, durduramadığım bir umudun olması. Umut her kötü duygunun başlangıcı.
Eski bir fotoğraf oldu o artık, eski bie umut, eski bir heyecan. Şimdi ise yeni bir hayal kırıklığı oldu o bana.
Yeni bir hayal yıkıntısı, hayal enkazi.
Neyse.
Bu yazıya daha fazla devam etmeyeceğim. İçimde olanlari görmek (bilmek) istemiyorum.