Bana ağlamamamı söylemeni istemiyorum, bana ağlamamı söyle ama öyle bir sarıl ki bana söylediğinin aksini yapmamı sağla.
Yapmıyorsun. Bana ağlamamamı söylüyorsun, bana sımsıkı sarılmıyorsun. Seni her yerimde hissettirmiyorsun.
Çocuk beni sevdiğini söylüyorsun ama bunu hissettirmiyorsun. Bana ağlamamamı söylüyorsun ama beni orada apaçık ortada bırakıyorsun. Sana gelip kendimi savunmasızca teslim edemiyorum. Böyle olmasa, gelsen ve ağla desen, sana sarılsam ve her şey geçse.
Beni bırakma, gel benim koruyucum ol. Gel ve bütün hissettiğini söylediğin şeyleri bana da hissettir.
Sana emin olmak istiyorum.
Çocuk seni öyle koşulsuz sevmek istiyorum ki bilmiyorsun. Bazen beni öyle itiyorsun ki. Bazen seni öyle itiyorum ki...
Kelimelerim yetersiz ve kelimelerin aynı. İçimdekilerin o savunmasızlığını, o korkaklığını yeterince ifade edemiyorum.
Sensiz olmaktan korkuyorum çünkü biliyorum sensizlikte boşluğa düşeceğim. İçimden bir yerlerden de biliyorum ki o boşluğa er ya da geç düşeceğim. Sarıl ve beni anla. Bana hiçbir korkumun senden daha güçlü olmadığını göster. Hissettir.
Özleminin bir daha alışkanlık olmasını istemiyorum. Seni bir daha öyle kanayarak özlemek istemiyorum. Bir daha senin için üzülmek, o yalnızlığın soğukluğunu hissetmek istemiyorum.
Korkuyorum ve sen hiçbir şey yapmıyorsun. Uzaktan kayıtsız kalıyorsun, belki de bir sigara yakıp o umursamaz bakışlarınla "Bu böyle, yapacak bir şey yok" diyerek izliyorsun.
Çocuk senden korkuyorum. Bunun böyle olmaması gerek.
O kızgın bakışlarını istemiyorum. O sinirli seni istemiyorum. Özür dileyen seni istemiyorum.
Öylesine boşluktayım ki doldurmaya gelmiyorsun. Orada olsan da gelmiyorsun.
Neredesin sevgili? Yanıbaşımdasın.
Ama neredesin?