" 'Her güzel şeyin bir sonu vardır,  kısa olsa bile.' dedin bana, Beşiktaş İskelesi'nin önünde, dalga geçer gibi.
Bense ağzımı açıp tek bir kelime edemiyordum. İgrençliğin karşısında suskun kalmak daha iyiydi. Nedense sana sarıldım ama. O İgrençliği bastırmak için sanırım. Bana çok sert geliyordu senin karşımda o kadar iğrenç oluşun. Bense kendi inandığım sana sarıldım. Çok da bir faydası olmadı çünkü o adam orada değildi."

9 Temmuz 2014 

Alanya

Okumayacağım dediğim defteri baştan sona okudum birkaç gün önce. Üzülmedim, sadece detayları hatırlamak pek hoş olmadı o kadar. Pek çok kısımda duygulandım, beni duygulandıran yaşanılmış olaylar degildi, onları anlatış biçimimdi. O yazıları yazan kıza gidip sarılmak istedim. Kendi kendime. Beni duygulandıran pek çok kısım oldu ama en çok bir yer vurdu.

O anlara içeriden bir bakış. Beynimden neler geçiyormuş, ne masumluklarla ona sarılmışım. Onun aklından geçenler zehirli, o nedenle düşünmüyorum. Ona sarılmışım ve kendi inandığım insanı aramışım.

Biliyorum.
"Biliyorum, iliklerime kadar biliyorum."