Hani bazı geceler vardır Kadıköy'de
Özellikle Kadife Sokak için bu söyleyeceklerim
Sokak karanlıktır aslında, 7 8 adımda bir sokak lambası vardır sarı ışıklı.İnsanların yüzüne çarpan.
Geceleri, soğuk ya da sıcak günler fark etmez, barlar da doludur sokağın kendisi de.
İşte o ışıkta kalabalığın içinden tanıdığın insanları seçersin sokaktan geçerken.
Bazen de görmemezlikten gelirsin.
Bazı insanlara bakarsın "Keşke onu tanısaydım" dersin, bilmiyorum nedensizce dersin.Kılık kıyafetinden mi, kazara duyduğun bir şeyden yoksa o garip birine çekilme hissinden mi bilmiyorum.
Soğuk Kadıköy geceleri mesela, genelde içimde bir burukluk olur nedense.Tam göğsüme saplanmış duran bir şey olur, bazen durup derin nefes almam gerekir onun için.Bir şeyler eksikmiş gibi gelir hep.
Aslında bir şey mi eksik yoksa bir şey mi yanlış bilemem.
Kadife'nin sonu, kilisenin yolu ya da kilise.
Eskiden Sahaf da vardı da şimdi kapattılar orayı oturmasınlar diye.
Bizim barımız bina merdivenleri.
Ayıplayan amcalar da oluyor, sarhoş amcalar da.
Fakat bazıları var ki ayıplanması gereken tarzdan, yinede aldırmıyorum.
Kadıköy'ü sevmeyen var, inanabiliyor musun?
Bense neden bu kadar sevdiğimi kelimelere o kadar bariz dökemiyorum.
Yanımda olan insanlardandır belki diyeceğim ama değil, tek gittiğimde de o buruk ama tatlı his oluyor,
Yinede o sokaktan yine ve yine geçmek istiyorum her Kadıköy'e gittiğimde.
Çok güzel anılarım var orada, hayal kırıklıklarım da diz boyu.
Son burukluğumda evime Taksim ama en çok da Kadıköy'den uzanıyor zaten.