Ben kendimi istediğim şeylere inandırmaya devam ediyorum.Beynim o kadar alışmış ki,kabul edemiyor hatta gerçeklerle sanki mantığı yokmuş gibi dalga bile geçiyor.
Gerçekleri istemiyorum.
Beni hayallerimde yaşatın ya da burada olmayayım artık.
Ama gerçekler o kadar basit ki,benim inandıklarıma göre çok daha güçlü kanıtları var.
İsteseydi elde ederdi, çekindiği bir şey yoktur onun.
Bende giderdim ne kadar tereddüt etsem de,narin kızımız katlanamazdı kendine ters düşen şeylere.
Evet gerçekten onun söyledikleri doğru.
Hiç beni mutlu edecek bir duygu yok içinde.
Beni mutlu edecekmiş.
Hala bunları yazıyorum ya,iğrencim.
Rezilim ben,engelleyebilmek için bana bir yol göster yargılayacağına.
Nefret de edemiyorum.
Bütün inanmadığın şeyler gerçek, artık kabul et.
Kabul et,geber.Zaten iğrençsin, biraz daha kötü hissetsen de değişen bir şey olmayacak çünkü zaten diplerdesin, en diptesin.
Bu yüzden artık umursamaman gerek.Zaten dokunsa da sana dokunanı bile hissedemeyeceksin yakında.
Hayallerin gitgide daha da netleşecek ve sonunda kendi dünyanı kurmuş olacaksın.
Gerçek mutluluk.
Her şey boktan, 15- 16- 17 Temmuz'da bütün içmediğim zamanların acısını çıkartacağım.
Sarhoş olmamam lazım yoksa saçmalarım.Bu sefer de buraya her gün en az 30 yazı yazarım,hayat hakkında,kendim hakkında,insanlar hakkında.Onun hakkında ve yalvarışlarım hakkında.
Yazı yazmayı severiz ama öyle hissetmeye gerek yok.
O gün sarhoş olmayacağım sadece kendimi iyi hissedene kadar içeceğim.
Yavaş yavaş.Bir taneyle çakırkeyif bile olsam umurumda değil, zaten istediğim de o kafa.Alkolün tadı için içmiyorum,etkisi için sırf.
Evet konudan konuya atladıktan sonra iğrenç hislerimi de yerlerden toparlayıp gidiyorum.
Artık zamanı nasıl boş geçireceksem,yine beynim merak dolar ve kendimi tutamam heralde."Those lonely nights,lonely nights,lonely nights,lonely nights."
İğrenç hislerimi içimde biraz daha büyütüp geliyorum birazdan..