Boş bir sayfaya bakmaya devam ediyorum.Düşüncelerim o kadar fazla ve hızlı ki, şu anda yazdıklarım sadece milyonlarca düşünce içinden yakalayabildiklerim. Belki de dökülmeye kendilerini o kadar kapatmışlar ki, o yüzden bu yazamayışım.Maskelerim asıl düşüncelerim olmuşlar belki de. Hayatımı ele geçirmiş olan bulanıklığı vücudumun her zerresinde hissediyorum şimdi.
Belirsizlikler çıldırtıyor ve hayatımın her anında belli belirsiz hareketler var.Paranoyak benliğimle birleşince dayanılması güç hale giriyorum.
İstemiyorum hiçbirini. "Belki de"yle ya da "Keşke"yle başlayan cümlelerimi beynimden atamıyorum.
O kadar ele geçirilmişim ki, hiçbir özgürlüğüm yok.
Dünyanın en başarılı insanı değilim
Hiçbir zaman böyle hissetmemiştim
Kendimi hiçbir zaman bir hiç gibi, bir başarısız gibi hissetmemiştim
Sırf onların doğrularına uymuyorum diye beni yargılayanlar yüzünden hepsi, hata bendeki bende omzumu silkip devam edemiyorum kendi doğrularıma.
İşte kendime kızışım da buradan patlak veriyor.
Bana bazıları çok kızgın.
Bazıları, bana en yakın olanlar.
Kendi doğrularımı sorgulayınca bazen yanılgıya düşüyorum.
Ortada o kadar çok olasılık var ki.
Bir tanesini düşünürken diğerini yakalıyorum sonra diğeri ve diğeri..Böyle sürüyor ve ben yine yerimde sayıyorum
Hiçbir zaman böyle hissetmemiştim
Hiçbir zaman başarısız hissetmemiştim kendimi
Şu anda etrafımdaki, beynim deki hatta düşüncelerim bile beni rahatsız ediyorlar.
Keşkeli cümleler her yerde.
Onları bende yargılayamam kendi bildikleri gibi davrandıkları için, onların yönünden bana baksaydım eğer bende onlar gibi düşünürdüm.
İşte kendimi sorgulamaya başladığım an, onlar gibi baktığım an en kötü hissettiğim andır.
Sıkıntılarla donatılmış bir hayatım var ve benim elimdeydi her şey
Bense sadece kendi bencilliğimden buradayım şimdi
Belkide kendimi hiçbir zaman yeterli görmedim, en iyi benken bile
Şimdi de hiçbir şey için kendimi yeterli görmüyorum ama bu sefer en iyi ben değilim
Hiçbir zaman böyle hissetmemiştim