Aslında kendimi hiçbir zaman buraya ait hissetmedim, nerede olduysam hepsoyutladım ben kendimi. Hep "başka" geldi insanlar bana.Güldükleri o yabani şeyler şeyler beni hiçbir zaman güldürmedi aksine onlara tepeden gördüm küçük zevklerinin hoşlarına giden şeylere baktığımda.Belki de olağan suskunluğum bu yüzdendir.Ne kadar güldüysem, içimden o kadar suskundum, o kadar kızgındım kendime onlardan biriymişim davrandığımda, onlara ayak uydurduğumda.Maskelerime büründüğümde.
Bense kendi dünyamda küçük uğraşlarımla, hoşlantılarımla yaşamak isterdim.Benim bütün benliğimi sınırlayan sorumluluklardan, insanlardan, iğrençliklerden uzakta. Bazende bana ait olan tek şeyi,
ütopik dünyamı siyaha boyardım ben.Kendi aklımla kaldığımda,o beni hep suçlardı, hiçbir zaman hoş görmezdi beni.O loşlukta, kendi kendimi yapmadığım, yapmayacağım şeyler için suçlar,bütün bunlardan kendimi sorumlu tutardım.Belki de bütün sorun hata yapmama isteğimdendir.
Bir şeylere kendimi kaptırdığımda,onları çok fazla istediğimde ya da ne kadar kendimi yakın hissettiysem, onlar hiçbir zaman benim olmadıla.Çünkü onları ne kadar istediysem, o kadar riske attım kendimi.Hata yapmama kaygım sonsuz bir  telaşa, oradan da kaybetmeme neden oldu onları.Sonra, yine yalnız kaldığımda, ütopyamı biraz daha siyahla donattım.Kısır döngü, belki de içinden hiçbir zaman çıkamayacağım zaman döngüm.
Bense küçükken onlara neden böyle hissettiğimi sorduğumda "yaşındandır" dediler, şimdiyse o çıkmaz, günden güne daha da büyüyor ve farkındalığımı yok ediyor.
Bu histen hem kurtulmak istiyorum hemde onu yanımda götürmek istiyorum.Belki de küçüklüğümden beri bana sadık kalan tek şey o olduğundandır ona karşı olan bu bağlılığım.
Kendi içimde yarattığım dünyanın ne beyaza ne de siyaha bulanmasını isterdim ben.Benim kurtulamayacağım, bana ait olan tek şey büyük bir çıkmaz.Belki de ölene kadar benimle kalacak en iyi dostum o.

Şimdiyse kalabalığa karışacağım, maskelerimden bir kaçı solduysa da özenle yerlerine yenilerini koydum.Bir kaç zaman daha idare ederler belki bilirsin.
Zaman döngümü bir gün, tek bir gün onlarsız tamamlayacağım.
Sanki korkarmışcasına.