Selam Arzum N'aber? 

Bazı insanlar dinlemek zorunda olduğun iğrenç bir şarkı gibiler.

Tekrardan soruyorum, "neden?"

Ben senin hayalini kurarım ve seni yaşarım
Sense beni hiç tatmadan hayatına devam edersin benim farkıma bile varmayarak
Olmayan ilişkimizi çok güzel hayallere boğar ve onu yavaşça öldürürüm.
Zaman geçer ve ikimizde birbirimizi unuturuz.
Yüzlerimize bakıp da birbirimizi tanıyamayacak hale gelene kadar unuturuz birbirimizi belki de.
Hayallerimdeki gibi hiçbir zaman içimizde o hisleri yaşamayarak birbirimizin yanından geçip başkalarının hayatlarına karışırız.
Birbirine dokunmuş iki yabancı.

Şizofreni belirtilerinin neredeyse hepsi bende var.Giderek çoğalıyorlar diyemem,sadece onlara alışıyorum.Alışmaya başlayınca bir şeyin varlığının artışını nasıl anlarsın ki?

Gerçekten delirdiğimde biri burada yazanları okursa eğer yanıma gelip desin ki:
"Sena, yaşayacağını tahmin ettiğin her şeyi şu anda yaşıyorsun.
Umarız ki olmak istediğin gibi mutlusundur.
'Neden' diye sormalarını artık anlayabiliyoruz.
Umarız o büyük hayal dünyan sana gerçekte elde edemediklerinden çok daha fazlasını veriyordur."

Mr Sandman,
Senden rica edeceğim bir şey var.
Bring me a dream.

Sırf işin düştüğünde yazıyorsun deme çünkü sana neredeyse her ay yazıyorum.
Neyse Sandman biliyorsun beni, biraz garibim.

arkada bir müzik çalıyor
hani ilk duyduğun anda dikkatini çeken, sana duygularını dinliyormuşsun hissi veren bir müzik
gözlerini kapatıp asla gerçekleşmeyecek olan 3 dilek diliyorsun
gözlerini kapattığın anda hayallerinin mutluluğu dolduruyor etrafı
ama artık hayal kurmaktan bile utanıyorsun
gözlerini açtığın anda elinde sadece sahteliklerin kalacağını biliyorsun
istediklerinin sadece hayallerde kalacağını kabullenmek istemiyorsun
bu yüzden utanıyorsun kendi kendinden
sadece hayal kurabilecek kadar aciz olduğundan
bazen diğerlerine bakıp keşke diyorsun
keşke onlar gibi olabilseydim
sadece kirlenmiş karakterin ve beynin onlar gibi olmana izin vermiyor
sanki sen hep en kötüsüne mahkummuşsun gibi
bütün güzellikler sana arkalarını dönmüşler
sadece içindekiler ve sen kalmışsınız
yine de gözlerini kapattığın anda gördüklerin için iç geçiriyorsun
tekrardan o donuk hissizliğe kapılmamak için yalvarıyorsun,bir yandan da bir yerlerden birisi senin için en iyisi bu diyor
odaya kimsenin girmemesini kimsenin halini görmemesini istiyorsun
"neden" diye sormalarından korkuyorsun, çünkü onlara verebilecek cevabın yok
belki bir cevabın olsaydı bile onlar anlamayacaklardı ve boş kelimelerle içinde kopanları dindirebileceklerini sanacaklardı
sense sadece gülümseyerek içinde olan berbatlığı çok daha derin hissedecektin
her şey yarım kalmış her zamanki gibi
hala açıklayacak bir şey yok
açıklamamak için yalnız kalmak istiyorsun belkide
her zaman ve en iyi yaptığın şey, kaçmakta buluyorsun yeniden o iğrenç duygularını
ve göz yaşların her zamankinden daha hızlı
çünkü biliyorsun
hayallerin hiçbir zaman gerçeğe dönüşmeyecekler
farkındalığın seni silmeye başlıyor giderek, bazen hızla bazen yavasça
şarkının bitmemesini umuyorsun içinden
kaybolmak ve bir daha bulunmamak istiyorsun
şarkının sonuna yaklaşıyoruz
seni tek anlayan şey bile biter eninde sonunda
masallarda hissedilenlerden uzaklaşıyorsun sona yaklaştıkça
hızla
ve farkındasın ki hiçbir hayalin gerçeğe dönüşmeyecek
o dilediğin 3 dilek hiçbir zaman gerçekleşmeyecek...

Neden bütün klişeler üst üste geliyor ve kimse saçmalığını düşünmeden bunları inatla söylemeye devam ediyor
Karşısındakini salak sanan insana değer veren insan gerçekten salaktır.
Evet.

Peki nasıl yaparsın?
Nasıl yapabilirsin
Benim olması gerek
Çünkü birlikte güzel şeyler yaşayabiliriz
Ona güzel şeyler yaşatabilirim
Onunla istediğimiz konsere birlikte gidebiliriz
Benimle oturup adam gibi konuşabilir, eğer sorunu varsa onu öyle bir dinlerim ki
İstediğimiz bara gidip içip sıçabiliriz
İstediğimizde geyiğin dibine vurabiliriz
Her şeyi yapabilirim onunla
Onu öyle bir sevebilirim ki
Sadece eksik olan ne, anlamıyorum

Sıçmışım.
Yazabilecek bir şey yok.yazamıyorum.
her şey apaçık ortada
kullanılan yine benim ve buna izin verebiliyorum, işin kötüsü anlamadan yapıyorum bunu
ne yapacağım ya
isteklerimle ters gidiyor her şey
ağzıma sıçıyor ne yapacağım ben?
neden? neden istediğim hiçbir şeyi bana vermiyorsun?
neden?sorabilecek tek bir sorum olsaydı sana bunu sorardım, neden?
bazen umurumda olmuyor yaşayıp yaşamadığım,farkındalığımı kaybediyorum
eğer ki üzülecek insanlar olmasaydı çok da umurumda olmazdı burada kalıp kalmayışım
çünkü beni yıkmayı iyi biliyor ve bende toparlanmasını bilmiyorum
çözüm yoksa tüm hayatım boyunca buna katlanamam
sorun hem bende hemde sende
sorun bende olunca zaten ikiside senin sorunun oluyor
neden?
güzel bir şey getir hayatıma bende senin varlığına inanayım
neden?
müzik dinlemekten başka yapacağım bir şey yok
müziğin arkasına saklanıyorum belki de ama o sadece benim en iyi dostum
ve her zaman yanımda olanım
neden?
neden böyle ya
çok daha basit olabilirdi
delirmeye başlıyorum ve delirince söyleyeceğim tek şey "neden" olacak
kendimi avutmaya çalışıyorum ama her şey basbayağı ortada
yapmam gereken bir sürü şey var gene
ama kafamı bir türlü bunlardan arındırıp başka şeylere odaklanamıyorum
belki de onu unutmak için yapıyordur bu piçliği.
ve bende onun kullanıp attığı sürtüklerden biri oldum
ben
bilmiyorum
ben ne yaptım demek
saçma
her şey saçma diyorum gene
eski halime geri döndüm
o iğrenç hislerle kaplı ben
neden?
manası yok çünkü açıklayamazsın
bana verilen bütün roller pismiş
en pislerini bana vermişler
bende bir şey diyememişim,sadece yer almak istemişim
neden
ne yapmalıyım
bu histen kurtulmak değil bu hissi onarmak istiyorum
ve çözüm yolu da hiç o kadar temiz değil
nasılsa iğrenç biriyim ben, ne fark eder ne yapmışım, daha çok üzülmüşüm ya da mutlu olmuşum
zaten imkansız bir şey benim mutlu olabilmem
mutlu kalabilmem
neden? oradaysan sana senelerdir sorduğum soruyu kaçmak yerine cevaplarsın
orada mısın
bazen sana inanıyorum ama yoksun
varlığını göstermiyorsun bana,beni iğrenç şeylere sürükleyip sonrada sana teşekkür etmemi bekleyemezsin
her şeyi kendi kendime yaptığımı itiraf edemiyorum
belki de sende bunun bir parçasısındır belki de ben sadece buradaki suçluyumdur
bilmiyorum
ama tek suçlu olan sensin bir konuda,ben burada olmayı istemiş miyim ki beni küçük oyununa dahil ettin?
lütfen bir şey olmalı
sana yalvarıyorum eğer oradaysan
lütfen artık o iğrenç deneylerini benim üstümde deneme
başkasında da deneme
bilmiyorum sen bulamaz mısın bir yolunu?
lütfen artık yoksa donacağım üşümekten
bu histen nefret ediyorum
ve zorla gözümün önünde bana bir şeyler göstermeye çalışıyorsun
neden?
neden hiçbir şey basit değil? neden işler bana gelince birden karmaşıklaşıyor?
neden ben bu iğrençliğe bulanmış hayatımı yaşamak zorundayım?
zorunda mıyım?
27.
neden basit olmadı? aslında senaryo yazma hakkını bana verseydin ben senin o karmaşık kafandaki her şeyi basitleştirirdim.
neden
ben delireceğim ve benim neden? diye sorduğumu merak edeceksiniz
ya da çoktan delirdim
kimsenin beyninde böyle şeyler dolandığını sanmıyorum
yazamadığım onca renk onca şekil
siyah beyaz düz ya da karmaşık
açıklayamadığım onca delilik
neden
bir şeyler oluyor ama ben farkında değilim
giderek uzaklaşıyorum çünkü, giderek bulanıklaşıyor
peki ne yapacağım şimdi
bir şey yapmam mı gerek yoksa öyle durup beklemem mi
bazen beklemek gerekiyor bazen de harekete geçmek
bazı insanlar nerede ne yapacaklarını çok iyi biliyorlar
benimse tek bir fikrim yok
o kız şimdi ne mutludur, en mutlu günüdür
bense neredeyse duygusal hiçbir şey yaşamışlığım olmayan bir erkek parçası için neler yaşatıyorum kendime
her neyse zaten ben en iğrence layığım, bunları yaşamışım yaşamamışım bir şey fark etmiyor
zaten yaşayıp yaşamadığımın farkında değilim
ben neden böyleyim
daha basit olabilirdi
bir şeylerin olması gerek çünkü hastalıklı beynim ve dışımda taşıdığım kılıfım artık katlanamayacağız
umurumda olması mı gerek olmaması mı
bazı insanlar çok iyi bilirler umurlarında olup olmaması gerektiğini
benimse düşünecek bir şeyim yok
neden böyleyim
daha basit olabilirdi

bir gün cesaretimi topladığımda hiçbir zaman bunları yaşamayacağım ve sizin küçük dünyanızı bana verilen o daracık yerden izleyeceğim.

Bir kez daha dünyanın en klişe yalanına şahit olduk.Artık 3.'yü de duyarsam içim rahat olacak.
Aslında benim açımdan abartılacak bir şey yok ama insanlar..
İnsanların ne düşündükleri umurumda değil,sadece belirsizlik beni rahatsız ediyor.
Sadece o çocuğun ne düşündüğünü merak ediyorum,baya merak ediyorum.
Ve suskun kalmak beni gıcık ediyor.Ne yani, gidip konuşursam zor olandan mı uzaklaşırım?
Banane lan bundan.Her şey karmakarışık o yüzden hiçbir şey yapmayacağım.İsterse gelir konuşur,ben nasıl hissediyorsam ona göre davranırım.
Sadece bir şey rahatsız ediyor baya.Kendimi onun önüne öylece atmak benim işim değildi.Yapmam öyle işler ama başka şeylerin etkisinde olunca böyle oluyormuş.
Onunla ilgili çok fazla isteğim olmamıştı aslında ama eğer ki olsaydı isteklerim kesinlikle bunlar olmazdı.
Bar köşesinde yapılan tarzda olmazdı yani.
Sadece ben bir şey yapmasaydım zaten bir şey olmayacaktı.
İnciten de bu, çünkü yapmasaydım şu anda her şey çok daha farklı olurdu.

Artık kısa cümleler mi kuruyorum?

ohshit.

Giderek şizofrenleşiyorum ve bunu durdurmak için bir şey yapmayacağım.Çünkü hoşuma gidiyor.

Müziksiz bir hayat düşünemiyorum, hiçbir insanı müzikten daha çok sevmeyeceğim.

Kendime söylediğim şeylerin hep tersini yapıyorum ve sonunda bildiğim şeyler oluyor.Her seferinde de aynı şeylere kafa yormak zorunda kalıyorum.

Sadece çok basit olabilirdi.

Neden diye sormak anlamsız çünkü cevap yok.Yapmam gereken bir çok şey var ama yerimden kıpırdayamıyorum.

Bu kadar vahim değil aslında ama beynimi kemiriyor düşüncelerim.

Neden diye sormayacağım.

Sadece basitliği istemiştim,çok fazla bir şey değil,hatta az bir şey.Basit olan bir şey istemiştim öyle muhteşem değil mütevazı bir şey.

Sormayacağım her defasında çünkü sorduğum zaman suçu başkasında arıyorum.

Suçlu kimse yok aslında bu sadece benim kötü şansım.Karmaşıklaştırıyorum.

İstediğim şey çok kolaydı ama başka şeylerin etkisindeyken yaptığım en büyük hataları tekrar ediyorum.Hem de her defasında, akıllanmadan.

Belki de anlamıyorumdur.Belki de anlayabileceğim bir şey değildir ama farkındayım.

Farkında olup yine de doğru şeyleri yapamamak çok saçma.

Kime göre doğru?

Sanki konuşurken ben değilim o, o söylediklerim benim düşüncelerim değiller.

Yaptıklarımın karakterimle alakası yok.

Neden diye sorabilirim her an.

Lütfen en azından bu sefer istediğim gibi gitsin.

İstediğim şey sakinlik, karmaşa değil.İnsanları cezbetmek için oynanan oyunlar değil.

Onun etkisindeyken hiçbir şey gerçek durmuyor, her şeyiyle çok gerçek olan en güzel hayalim gibi.

En güzel hayalim değildi aslında ama önceleri söylediğim gibi benim ütopyam siyah, en güzel olan şey bile berbat olacak.

Lütfen tek istediğim uyandığımda güzel şeylerin olacağını bilmek. 

Umurumda değil demek istiyorum.Lütfen çok yanlış yapmış olmayayım ya da benim için berbat düşünüyor olmasın.

Neden?

Yarım bir şişe,çabucak da bitireceğim kalanı.1 paket de sigaram var,şişedekini bitirince sigaraya sığınacağım.

Seni saklamanın yolu ancak bu.

Seni hatırlamanın yolu bu.

Every fucking night I'm drinking to remember your voice,

Trying to remember the smell that I felt when you hug me.

It's the only way to reach you, to have you.

I know someday you will be all mine and the pain will be gone.

I'm waiting for that day.
For my salvation.

"So I'll wait for you and I'll burn"

Duygularımı bu şarkıdan iyi açıklayabilecek bir başka şarkı yok

Dark Side Of The Moon Time

"Someone in my head but it's not me"

Söyleyecek pek bir şey yok aslında
Hastalıklı gibi burada oturmaktan ve müziğimle olmaktan başka
Korkularımı düşündükçe çıldırıyorum
Ve bu her saniye devam ediyor, durmuyor,susmuyor
Yapacak hiçbir şey yok her zamanki gibi
Olduğum gibi davranırsam her şey daha da kötüye gider
İncinmekten korkuyorum
Korkularımı yensem bile içimde gerçekleşen bir şey beni ele veriyor
Ve bu beni döngüye sürüklüyor
Her defasında denesem de bir yerde yırtık bulup içeri giriyor
Ve beni ele geçiriyor, böyle olmamalı diyorum
Her şey çok daha basit olabilirdi
Belki her şey basit, ben her şeyi basit görebilirdim böyle olmasaydım
Sessizlikten ne yapacağımı kestiremiyorum ve bu beni panikletiyor
Ve yine o döngüye giriyorum
Her girdiğim yol bir çıkmaz ve o çıkmazın ne olduğunu biliyorsun artık
Benim döngüm.
Her şeyi çok daha basit görebilirdim
Anları yaşıyorum ama yetmiyor çünkü bir şey olmalı
Ve artık kendimi kandıramıyorum, olan çok belli ediyor kendimi, ihtiyaç duyduğum şey beni "neden"ine yönlendiriyor
Ve kendimi kandıramıyorum çünkü çok iyi hissediyorum o boşluğu, o sessizliği
O durağanlık her yerde ve bende başka şeylerle avunuyorum ya da kendimi avutacağım yalanlarda arıyorum çözümü
Hissettiğim şeyi çok iyi biliyorum,gerçek çözümü de
Sadece çözüme gidenleri yalanlarla avutuyorum böylece kötü hissetmiyorum
Bir süreliğine, bir saatliğine ya da bir dakikalığına
Beklemenin ne kadar saçma olduğunu biliyorum ama yapamıyorum
Çözüm çok belli ama ulaşması çok zor.
Gelip kurtarmasını ancak ben sağlayabilirim ama giden yolları her zaman tıkıyorum
İncinmekten kaçınıyorum.
Korkularım bana işkence yapıyor.
Böylesi çok adil onlar için ama bana ne hissettirdiğini bilmiyorlar.
Son böyle olmamalı.