Neden biliyor musun bütün bu güvensizliğim çünkü,
insanlar birazcık vefasız biraz da unutkan ve aptal aptal aptal
insanlar birazcık unutkan biraz da vefasız ve aptal




neden bu moda döndüm gene, bilmiyorum.
neden beni seviyorlar bilmiyorum, neden beni sevmiyorlar bilmiyorum,umrumda mı onu da kestiremiyorum çünkü bir gün umursamazken diğer gün çıldırıyorum.ben buyum, değişken, bir gün mutluyken diğer gün dibe vurmuş.neden bu kadar önemli bilmiyorum.


neden istediği gibi davranınca onu suçladılar, bana göre saçmaydı, diğerleri onu anlamak yerine sadece yargıladı.o da kendisine döndü, sorunun diğerlerinde olduğunu fark etmedi.beni görmedi zaten o, beni fark etse ona anlatırdım iyi olduğunu,ikimizin de aynı olduğunu.ama o beni görmemeyi seçti,bende üstüne gitmedim.çok karmaşık, o diye bahsettiğim kim acaba, sadece bir gölge olarak canlanıyor gözümde, yüzü yok bedeni yok sanırım o sadece bir ruhtan ibaret.garip bir şey, silüetsiz bir beden o.


bugün yolda tek başıma yürürken düşündüklerimi sonradan dikkatlice düşününce hastalıklı bir beyine sahip olduğuma daha da inandım.bunu sanki güzel bir şeymiş gibi anlatmıyorum, kim böyle düşüncelere sahibim diye böbürlenir ki?ben değil.çok itici mi oluyor şu anda bilmiyorum ama bu umrumda değil,bu sefer eminim.sadece bir şey olacak ve bundan kurtulacağım, böyle düşündükçe kurtulma süremi uzatıyorum çünkü hiç bir şey olmayacak hep aynı.
bende sanmıştım ki bu geçecek ama yıllar geçti o hala orda ve büyük.giderek büyüyor.belki büyüyecek ve sonra gidecek.ama sonraya ne kadar zaman sonra ulaşacağım, bir şey olacak ve o sonra gelecek. kısır döngü.o 'bir şey' olmasını beklerken bu his daha da büyüyor ve ben hep onu gidermek için yapabileceğim diğer yolları erteliyorum, sanki başka bir şeyi beklermişcesine.


eğer benim gibi hissetmiyorsan, ne yazdığımdan tek bir kelime anlayamazsın.anlamamanı umuyorum, kimse hissetmesin böyle ..