Seninle rakı masasına otursak benim konuşacak konum kalmaz.
28 Kasım 2017 Salı
23 Kasım 2017 Perşembe
Özlem Acı Bir Gerçek
Ölüm biraz daha az korkutucu senin onu tatmış olduğunu bildikçe.
Seni düşünmeden geçirdiğim tek bir günüm yok minik dostum.
Dostum.
Ev boş sanki.
Artık stresli bir insanım, beni rahatlatan sendin.
Biliyordum, şimdi gerçekle yaşıyorum.
Yokluğun norm oldu, ne kadar gülünç.
O zamanlar bu anların geleceğini biliyordum, şimdi gerçekle yaşıyorum.
Seninle olduğum her dakikayı doyasıya yaşadım, bu anları düşünerek.
Ben miniktim, sen miniktin.
Birlikte büyüdük.
Sen zeytini sevdin. Ben sakızı.
Naneli sakızlarımı çaldın.
Ben dışardaydım, sen camdan baktın.
Ben ağladım, sen geldin.
Ben müzik dinledim, sen yatağımda uyudun.
Ayak ucumdaki ağırlık oldun.
Ben büyümeye devam ettim. Sen yaşlandın.
Ben büyüdüm. Sen öldün.
Sonsuza kadar öldün.
Ben ağladım, sen gelmedin. Artık yoktun.
Yokluğun gerçek oldu. Hala şaşkınım.
Gerçek bu kadar gerçekken onu ne kadar inkar edebilirim?
Seni unutmaktan korkuyorum.
Düşünceni değil, seni "seni" unutmak imkansız.
Küçük anılarımızı unutmak. Nasıl hissettiğimi unutmak. Sesini unutmak. Davranışlarını unutmak. Karakterini unutmak. Neyi sevdiğini, neyi sevmediğini unutmak.
Ayak ucumdaki ağırlık yok artık.
Uykular daha keyifsiz, örtüler daha hafif.
Gece daha sakin, daha karanlık.
Hayat daha acımasız.
Minik dostum. Seni cok özlüyorum.
Yok oluşunun üzerinden 1 yıl 3 ay geçti.
Daha da geçecek. Beni korkutan da bu.
Senden uzaklaşmak istemiyorum.
Seni her daim seveceğim.
Minik dostum.
Seni düşünmeden geçirdiğim tek bir günüm yok minik dostum.
Dostum.
Ev boş sanki.
Artık stresli bir insanım, beni rahatlatan sendin.
Biliyordum, şimdi gerçekle yaşıyorum.
Yokluğun norm oldu, ne kadar gülünç.
O zamanlar bu anların geleceğini biliyordum, şimdi gerçekle yaşıyorum.
Seninle olduğum her dakikayı doyasıya yaşadım, bu anları düşünerek.
Ben miniktim, sen miniktin.
Birlikte büyüdük.
Sen zeytini sevdin. Ben sakızı.
Naneli sakızlarımı çaldın.
Ben dışardaydım, sen camdan baktın.
Ben ağladım, sen geldin.
Ben müzik dinledim, sen yatağımda uyudun.
Ayak ucumdaki ağırlık oldun.
Ben büyümeye devam ettim. Sen yaşlandın.
Ben büyüdüm. Sen öldün.
Sonsuza kadar öldün.
Ben ağladım, sen gelmedin. Artık yoktun.
Yokluğun gerçek oldu. Hala şaşkınım.
Gerçek bu kadar gerçekken onu ne kadar inkar edebilirim?
Seni unutmaktan korkuyorum.
Düşünceni değil, seni "seni" unutmak imkansız.
Küçük anılarımızı unutmak. Nasıl hissettiğimi unutmak. Sesini unutmak. Davranışlarını unutmak. Karakterini unutmak. Neyi sevdiğini, neyi sevmediğini unutmak.
Ayak ucumdaki ağırlık yok artık.
Uykular daha keyifsiz, örtüler daha hafif.
Gece daha sakin, daha karanlık.
Hayat daha acımasız.
Minik dostum. Seni cok özlüyorum.
Yok oluşunun üzerinden 1 yıl 3 ay geçti.
Daha da geçecek. Beni korkutan da bu.
Senden uzaklaşmak istemiyorum.
Seni her daim seveceğim.
Minik dostum.
14 Kasım 2017 Salı
10 Kasım 2017 Cuma
9 Kasım 2017 Perşembe
7 Kasım 2017 Salı
Artik bundan sonraki mottomuz "var olanlar oldular, olmayanlar olacaklar" mi?
Peki ya olmayanlar hic olmayacaklarsa.
Her sey cok soyut nasilsa.
Ya olmayanlar olmazliklarini surdururse, bir neci hiclik degil midir?
Benim hicligim.
Beni icine ceken bir hiclik.
Hayallare gomuluyorum gercekleri gormezden gelerek.
Arka masamda sanki senden bahsediyorlar.
Ama yalan.
Olanlar da olmayanlar da yalan.
Seni gercek yapmak icin her yanimdan ugrasiyorum goruyorsun.
Kucuk bir istifci oldugum icin eski yazilarimizi biriktirmisim gecenlerde buldum.
Burnumda cok sevecegini dusundugum ama aslini bilemedigim parfumum.
Yine seni dusunmeden gecmeyen gunlere geldim.
Ve yine sen yoksun.
Ayni dongu icindeyim hic cikamayacagimi bildigim.
Yine sana ithaf ettigim sarkilari dinliyorum.
9 senemi aldin cocuk.
Benim olman icin bir 9 sene daha veririm. Bunu biliyorum.
Boyle iste.
Platonik bile degilim işin komigi.
Bana gore her sey apacik ortada.
Butun duygular yerlerde her yerde.
Arka masamda bile hala seni konusuyorlar sen dusun
Bu ask midir takinti midir bilinmez
Ictigim her seyin tadinda sen varsin tadini bile bilmeden
Ve platonik bile degilim işin komiği
Her sey apacik ortada
Olanlar olmayanlar her sey
Ne gokyuzu ve ne okyanus artik darmadaginim, neye tutunacagimi bilmiyorum neyden kaydigimi bilmeden
Sen dusun biraz da artik bunlari
Artik dusun biraz da hayati yasayalim
Peki ya olmayanlar hic olmayacaklarsa.
Her sey cok soyut nasilsa.
Ya olmayanlar olmazliklarini surdururse, bir neci hiclik degil midir?
Benim hicligim.
Beni icine ceken bir hiclik.
Hayallare gomuluyorum gercekleri gormezden gelerek.
Arka masamda sanki senden bahsediyorlar.
Ama yalan.
Olanlar da olmayanlar da yalan.
Seni gercek yapmak icin her yanimdan ugrasiyorum goruyorsun.
Kucuk bir istifci oldugum icin eski yazilarimizi biriktirmisim gecenlerde buldum.
Burnumda cok sevecegini dusundugum ama aslini bilemedigim parfumum.
Yine seni dusunmeden gecmeyen gunlere geldim.
Ve yine sen yoksun.
Ayni dongu icindeyim hic cikamayacagimi bildigim.
Yine sana ithaf ettigim sarkilari dinliyorum.
9 senemi aldin cocuk.
Benim olman icin bir 9 sene daha veririm. Bunu biliyorum.
Boyle iste.
Platonik bile degilim işin komigi.
Bana gore her sey apacik ortada.
Butun duygular yerlerde her yerde.
Arka masamda bile hala seni konusuyorlar sen dusun
Bu ask midir takinti midir bilinmez
Ictigim her seyin tadinda sen varsin tadini bile bilmeden
Ve platonik bile degilim işin komiği
Her sey apacik ortada
Olanlar olmayanlar her sey
Ne gokyuzu ve ne okyanus artik darmadaginim, neye tutunacagimi bilmiyorum neyden kaydigimi bilmeden
Sen dusun biraz da artik bunlari
Artik dusun biraz da hayati yasayalim
5 Kasım 2017 Pazar
3 Kasım 2017 Cuma
2 Kasım 2017 Perşembe
Same old same old
Başıma gelmiş olan en kötü şeysin.
Güzel olabilirsin ama olacak mısın
İşte bu yüzden en kötü şeysin
Güzel olabilirsin ama olacak mısın
İşte bu yüzden en kötü şeysin
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)