Bazen öyle seyler düşünüyorum ki o düşüncelere bağlı kalıp onların üstünde yoğunlaşırsam onların esiri olacağımı biliyorum, bu da yaşlılığımda hayatımı nasıl geçirdiğimi düşündüğümde hayal kırıklığı hissetmeme yol acar.Bir anlık esiri değil bir omurluk esirleri olurum.
O yüzden bazı düşünceler geldigi zaman onları geri itiyorum.
Arada sırada aklıma geliyorlar, düşünmemeye çalışırken cok kısa sürede olsa yeni seyleri fark ediyorum, adım adım iletliyor.
Bir gün yeni bir 'tutsaklik' keşfetmenden korkuyorum.
Ve onu yaşamaktan cok daha fazla korkuyorum.
Ama yaşamadıkca bunlarla bas edip edemeyeceğini bilemem, onceden bakınca insan en kötüsünü kuruyor. Belki de bas ederim çünkü gucluyum.
Neyse, kendi düşüncelerimin esiri olmamak dileğiyle...