Seni daha fazla ziyaret etmeliydim.
Babaanne.
Her bayramda aklıma geliyorsun, her gün aklıma geliyorsun aslında.
Seni bu kadar sevdiğimin farkında değilmişim meğerse...
Hani kaybedince anlanır ya değer, ne kötü değil mi?
Çünkü sen sanki hep orada olacaktın.
Her bayramda dedem her seferinde bana para vermeyi unutacaktı,sende ona,bana belli etmeden bana para vermesini söyleyecektin,o da bana verecekti.
Her seferinde beni övecektin,kıyafetimin,tırnaklarımın,saçlarımın ne kadar güzel olduğunu söyleyecektin,bende utanıp bir şey söyleyemeyecektim,sadece teşekkür edecektim.
Keşke yine o eve gittiğimde sadece anıların değil de kendin de orada olsan babaanne.
Bizi uğurlarken asansörün oraya kadar gelsen.Ne kadar yorgun olsan bile,ne kadar dizlerin ağrısa bile gelirdin.Nasıl unutulur?
Keşke yine bize "Ne kadar az yediniz,biz çok yiyoruz" desen.
Özlüyorum be babaanne.Aklıma geliyorsun.
Umarım oradan bize baktığında,hayatına dönüp baktığında pişman olduğun çok az şeyin olduğu için mutlusundur.Asil yardımsever kadın.
Dedeme yazdığın mektupları okudum babaanne."Aileme sadık biri olmayı,ailemi her şeyden üstün tutmayı isterim" demişsin.Başarmışsın babaanne.
Umarım bende senin yaşadığın gibi bir hayatı yaşarım.
Umarım...Yaşayacağım,ben senin torununum.
Her o eve girdiğimde,gözlerim yaşarıyor babaanne.O ev "babaannemin evi"ydi çünkü benim için.
Özür dilerim babaanne seni daha sık ziyaret etmeliydim.Sen beni bağışladın biliyorum,yinede beni üzüyor.
Neyse babaannecim,yarın senin evine gideceğim,o odaya gidip senin fotoğrafına bakacağım ve yine gözlerin yaşaracak.Kendimi tutacağım.
Bayramın kutlu olsun babaanne.Bu arada dedem bana para vermeyi artık unutmuyor.
Seni seviyorum babaanne.

Caniko'n

Şu anda hala oturduğumuz evimizde kutladığımız yılını hatırlayamadığım bir yılbaşı.

Üzerimdekini bana babaannem dikmişti.