İnsanlardan o kadar nefret ediyorum ki
Kendi arkadaşlarım bile
Kendi bencilliklerini ustalıkla sakladıklarını sanarken aslında kendilerini ne kadar küçük düşürdüklerini göremeyecek kadar aptallar
Ve bundan dolayı aldıkları hazzın ne kadar yalancı olduğunu ama onları o kadar tatmin ettiği kadar..
Nefret ediyorum çünkü ben bu iğrenç insanlardan daha farklı düşünüyor ve hissediyorum
Onların bu tavırlarına rağmen onların hoşuna gidebilecek şeyler düşünüyorum, onlara yaranmak için değil içimden geldiği için yapıyorum bunu
Ve bazen kendi çıkarlarına itaat eden duygularını ve davranışlarını gözüme sokmaktan hoşlanıyorlar
Kırılıyor muyum?
Evet belki biraz, çünkü onların tavırlarıyla kendiminkini karşılaştırınca kendi kendime "Neden?" diye sormaktan alıkoyamıyorum
Şimdi bencil arkadaşlarımın yanına gideceğim ve onlarla eğlenmeye çalışacağım
Beni ne kadar sevdiklerini gösteren sahte hareketlerine içtenlikle cevap vereceğim
Canlarım.

Şu anda bariz sadece 19 Haziran'daki Megadeth konseri için yaşıyorum
Eğer ölmezsen - çünkü tek başıma gidiyorum - konserden sonra çok fazla heyecanlanacak bir şey kalmayacak
Onun dışında bu yaz güzel olacak tabii ki.

Belki konserde karşılaşırız.
Düşüncelerimi buraya yazmak istemeyecek kadar aptal bir his uyandırıyor bende.
Sanki aptal aşıkmışım.Yok öyle bir şey.
Sadece benimle ilgili güzel şeyler yaptığında seviniyorum o kadar.
"I want a future not a moment" tribinden çıkabildim sonunda. 6 ayın sonunda. Şimdi bakıyorum çok mal çocuksun ama öyle bir şey var işte.
Garip bir şeysin.Böyle görünce seviniyorum üzülüyorum garip bir hisse giriyorum
Böyle garip vıcık vıcık bir şeysin
Ama işte aptal beynim görünce bütün hormonlarıma "Şimdi saçmalayabilirsiniz" komutu geçiriyor
Vücudumda isyan çıkıyor bildiğin ne yapacağımı bilemiyorum,
Neyse şimdi isyanları nasıl bastıracağıma dair biraz da olsa tecrübem varda eskisi kadar sapıtmıyorum

Megadeth'te ben sırada kavrulurken karşılaşırız umarım umarım umarım umarım
Çünkü tek sahne önü almış olan arkadaşım sen varsın aptal

Ama tabii ki senden önce gelen isim Dave Mustaine'dir sayın balık.

Seni izlerken beni yakalamandan korkmuyorum çünkü sen benim sana baktığımı fark etmeyecek kadar umursamazsın,

Korkmuyorum çünkü senin zaten bana bakmayacağını biliyorum.

Love of My Life

I... fucked... up..
Enough "Live your life as you want, do what you want" bullshit. Be realistic, you simply can't live your life as the way you want to live, you always have the things that you have to do, the things that you can't quit which are mostly the things that you hate.
Shit, I also want to live this fucking bullshit as I want.
But you just can't fucking do it.Simple, right?
Fuck. What these "heartening quotes" want me to do?Quit my school and my country and my language and my lifestyle? Shit.
I can't.
I can't change them.
I tried to love them but I couldn't.
So enough bullshit of "this is your life do what you love". I'm always pissed off, when I see them I get more pissed off.
Shit.


Maybe I'm not that brave to leave these fucking things behind.
I can't take that much risk. This is the dilemma which drives me crazy, in every single moment.



It's just like this : "Just whose life is this anyway? You tell me how to live but who asked you anyway?"

Başkalarını ararken başkalarını özlersin
Çünkü bazen bütün cesaretini tek bir an için harcamışsındır...

Bir gözü gitmiş, dünyaya sadece bir gözle bakabiliyor
Bunun için o kadar derin anlamlar arayabilirsin ki aslında o kadar basit olanı göremezsin
Aynı yaşamaya bile çekindiğin hayat gibi...

Uçmanın nasıl bir his olduğunu çok merak ediyorum 

Ve bazen camdan bakarken kendimi "uçmamak" için zor tutuyorum

Yarın sabah kalktığımda "Ah başım" demek istiyorum
Hiç demedim

Ben hiç var olmayan şeyler yaratıyorum
Belki de bir sanat yapıyorum
Muhteşem bir şey
Müzik yapmak kadar muhteşem olmasa da insana kendini iyi hissettiriyor
Ve müzik ..
Hayatımdan hiçbir zaman çıkaramayacağım tek aşkım
O olmasaydı şu anda şu ruh halinde bile olamazdım
İyi ki dinlediğim müziği dinliyorum
İyi ki bu müzik diğerlerinin aksine derin düşünmeme izin veriyor
İyi ki müzik var ve bunu demekten hiçbir zaman sıkılmayacağım
Ne dediğimin farkında olmasan bile en doğru kelimeleri seçeceğim biliyorum
Ve bütün her şeyi unutup onun dediklerini yapacağım
Ve iyi hissedeceğim
Tanıdığım insanlar artık yanımda olmasa bile yalnız hissetmeyeceğim onun varlığında
Çünkü o, onların varlığını aratmayacak
Hiçbir zaman üzmeyecek, hiçbir zaman vazgeçmeyecek benden
Diğerlerinin aksine....

Bir Sarhoşun Kelimeleri

Bir kargaşada yaşıyoruz 

Bir şarkı içinde kayboluyoruz 

Ve yaşamaya çalışıyoruz 

Saçma sapan zevklerimiz içinde 

Melodilerde ve yudumlar da kaybolmaya çalışıyoruz 

İçimizdeki olan o boşluğu doldurmak için 

Ve birinin adı geçtiği zaman her yudumda ölüyoruz 

Ve yapmasaydım keşke diyoruz

 Ben neyim? 

Yudumladığım şarapların arkasına saklanan duygularım hiçbir zaman bilinmeyecek 

Ne denebilir ki? 

Kaçmak istiyorum ve başarıyorum 

Ve her seferinden ölüyorum 

Şerefe...

Son kadehim

Keşkelerim en bulanık halleriyle beynimin içinden geçiyorlar

Hiçbir şeyi değiştiremeyecek olmak en kötüsü 

Değiştirmeyi istemeyecek olmak ve bunun için üzgün olacak olmak 

Mutluluk yoksa güzellik de yoktur 

Güzelliğin yoksa yalnızsındır...Mutluluk, güzellik..

Fizikselliğin ötesinden konuşuyorum bunları

Birisini suçlamak istersin ama beyninin bir köşesinde suçlu olanın sen olduğunu bilirsin 

Zaten hiçbir şey değişmeyecektir, kendini suçlasan da onu suçlasan da her şey aynıdır...

Başka birine iftira atmak daha kolay gelir

Melankolini içine gömer ve tüm kahkahaların içinde sessizliğine gömülürsün 

Tek bi konuşma 

Bütün güzelliğini dindirebilirmiş 

Son kadehini ona kaldırdığın için bile kızgın olursun, sonra yine aynı döngü içine dönersin 

Kızgın olunacak kişi o değil, sensindir ama başkasını suçlamak her zaman daha kolayıdır

Bana göre ikiside aynı aslında, ikisinde de hiçbir şey hissetmiyorum 

Ben artık hissedemiyorum 

Tüm durgunluğumla hayatımı başkasının gözlerinden izliyorum sanki 

Bu duyguya saplanıp kalmak berbat bir şey 

Ama çıkış yolunu ne yaparsan yap göremiyorsun 

O yoldan çıksan bile nasıl çıktığını bilemiyorsun 

Ve o kadar güvenilmez ki çıktığın anda seni yeniden içine çekebiliyor 

Ve buna karşı koyacak zamanı bile bulamıyorsun

Yine o çekici melankolinin içine giriyorsun 

Çıkamıyorsun işte

Çocukluk düşüncelerinin aksine, hep orada saklı kalıyorsun 

Hep aynı şarkıyı dinliyormuş gibi

Tekrar ve tekrar

İlk başlarda çok çekici geliyor ve isteyerek tekrarlıyorsun dinlemeyi 

Ama sonra aynı melodiler aynı notalar aynı sözler seni boğmaya başlıyor 

Ancak aynı zamanda da istemiyorsun içinden çıkmayı ..

Ve onun içinde tıkılı kalıyorsun 

Hep aynı duyguyu yaşıyorsun 

İçinden çıkamıyorsun 

Sonra başka duygulara gözün kayıyor

Ve başkalarının duygularını çalmak istiyorsun 

Bütün sahte duyguları istiyorsun 

Bütün güzelliğiyle seni bekleyen 

Ama sabretmek zorundasın 

Hep beklemek zorundasın güzel şeylerin olabilmesi için 

Her zaman beklersin 

Yazacak başka bir şeyim yok 

Bir gün kendimi serbest bırakacağım 

Ve duygularımın uçmasına izin vereceğim 

Onları seveceğim bir gün 

..Her güzel şeyin olması için beklemek gereklidir..