Bazen hatırlanır.
Her şey hatırlanır.
Geçirilmiş olan vakitler,ne kadar mutlu olunduğu ve aynı zamanda içten içe ne kadar üzgün olunduğu.
Hiçbir şeyin o anki kadar güzel kalmayacağını bilmek hatırlanır.
Korkular hatırlanır.
Ve ne kadar güzel vakitler geçirildiği de...
Tüm yaşananlar birer birer aklından geçerken senin istemeden eridiğini bilmek acıtır.Bunun olmasını istememek acıtır.
Neler olacağını önceden bilmek ama gülümsemek acıtır,o mutlu andır çünkü.
Loşluk tekrardan içime doluyor olmaması gerekirken.
Çok güzel olduğunu bilmek,sarılmak,öpüşmek ama o adamın senin olmasını istediğin adam olmadığını kabullenememek acıtır.Yine de görmezden gelirsin çünkü olmasını istediğine inanmak seni sahtelikle mutlu eder.
Her şey hala aklımda.Çıkması gerekirken acıtıyor.
Boşluğumun bir şeylere tutunması gerek ve aklım eskilerle boğuşuyor olmaması gerekirken.
Boşluk mu yoksa gerçek mi bilemiyorum,tek anladığım şu anda böyle hissediyor olmam.
His dalgası eskiden o anda yaşanan bir şeyle karşılaştığında bütün vücudumdan geçiyor.
Ve hatırlanıyor.
..olmaması gerekirken.
Boşluğum bir şeylere tutunması gerek ve aklıma dolan sen acıtıyorsun.
Yapacak bir şey kalmamış.
Cesaretim olsa bile hiçbir şey eskiye dönüşü kolaylaştırmaz,zaten seni değil o anlarımızı istiyorum.
İmkansızlığını bilmek donuklaşmama neden oluyor.
Bir kez daha..