İtiraf edemesek de bazı şeyler gerçek.
Şu anda beynim biraz uyuşuk, düşüncelerimi toparlamam gerek.
Buruk bir tat bırakmış beynimde.Göz yaşlarıma uzanacak cesareti bulamamış kendinde benim aksime.Oysa ki ben hatırlamak için içmiştim, hatırlamak için dinlediklerimizi tekrardan dinlemiştim, konuştuklarımızı tekrardan konuşmuştum,oturduğumuz yerlere bakmıştım acıttığını bile bile.
Oysa onca zaman yanındayken, o cesaret edemeyip göz yaşlarımı silememişti yüzümden.O kadar zor olan neydi? Ben hep oradaydım, elini yanaklarıma değdirseydi kızmazdım ki ona,mutlu bile olurdum,gülümserdim.Bunu bilirdi belki de ama benim suratıma bile bakmadı o,acaba tepkimden mi korkuyordu?Hayır sanmıyorum..Çünkü ben bilirdim ki eğer o isteseydi gelip bana ulaşırdı ve ben hep orada olurdum.Ona bakıp hayaller kurardım.
Göz yaşlarının hiçbir şeyin yoğunluğunu ifade etmediğinin farkında olsaydı eğer belki gelirdi beni mutlu etmek için.Kendi düşüncelerinden sıyrılır,maskelerini bırakır ve üzerine yapışmış insanları,lekelerini çıkarıp bana gelirdi belki.
Yalanlar vardı, hem de inandığım yalanlar.
Bana "Bu son gün." deselerdi eğer o kadar kısa tutmazdım 'an'lamızı.Aslında birileri gizliden gizliye söylüyordu bana "son" olduğunu ama ben anlamamakta diretiyordum her seferinde.Her seferinde arkasına gizlenecek bir şeyler buluyordum.Ben hep saklanıyordum ve başarıyordum.Çokta değişen bir şey olacağını sanmıyorum eğer anlamamışlığımı yedirtmeseydim kendime.Son dediler ve filmimiz beklenmeyen bir üzgün replikle yarım kaldı..

Damarıma hiçbir leke akıtmadım ondan sonra,boğazlarım biraz yanmış olabilir ama asidi tatmadım.Hiç kimseyi unutmak için içmedim zamanı deldiğimde,ayık kafaylaydım yokluktayken.Hatırlamak için içtim ben ve gözlerimi doldurmayı bile başaramadım.
Ama itiraf edemesem de bazı şeyler gerçek.Boğazıma düğümlenen bir kaç söz ya da artık damlamayan yaşlarım kanıtları belki de bu gerçekliğinde boğulduğum sahteliğin.
Düşüncelerimi biraz toparlamam gerek.
Her ne kadar etkilenmiyorum desem de kendi kendime,içimin karanlık tarafında olan biri "inanmadıklarım"ın yalan olduğunu çok iyi biliyor ve ağır ağır sızdırıyor bu bunaltıyı hücremden hücreme.Kanser gibi yayıldığı zaman,tüm vücudumu sardığı zamanda teslim oluyorum kabullenemediğim gerçeğe.

Düşüncelerimi toparlamam gerek yoksa boş bakacağım.Gecede ay da yok, bense hep ona "iyi geceler" diyerek uykuya dalarım.Şimdi yalnız uyuyacağım sanırım,neyse ben bir şekilde çaresini bakarım yalnızlığımı kapatmak için kullanacağım suni araçların.
Düşüncelerim bulanıyor,toparlamam gerek.
İyi geceler..