"Çay ister misin?"  diye sordu kız diğer kıza

"Evet biraz isterim." dedi diğeri, 'biraz çay' istemek nasıl olur diye düşünürken,

Kız çayı koydu ve diğeri masada olmayan şekerlikten 2 şeker attı çayına, tadına baktığında şekersiz gibiydi ama emindi ki şekerler çaya karışmışlardı,fazla takılmadı, belli de etmedi.

Ve birden ışıklar söndü, zaten akşam vaktiydi ve mutfak kapkaranlıktı artık.Kız çığlık bile atamadı karanlıktan korktuğu halde, nedensiz ayağa kalktı ve iki kişinin onu kollarından tuttuğunu hissetti, anice. korkudan karanlığa alışamamış göz bebekleri daha da büyüdü.şimdi bağırıyordu artık "bırakın beni tüm korkularım, bırakın kollarımı, beni tutmayın olduğum yerde, rutin ve keyifsiz hayatıma devam edeyim sizsiz, belki de bütün keyifsizliği ve rutini veren sizsiniz"

o bağırdı ama kimse onu duymadı ya da o bağırdığını sandı.kız bilir ki karanlıkta hiçbir şey gerçek değildir.