Espionage

I can figure out where you are.
You are at 35000 feet now. Above Slovakia.
Arriving in 2 hours.

I know where you will be in 2 weeks.

I hope your flight is cancelled haha.

A nostalgic obsession?
I don't even care now, why the hell do I pour this energy into knowing your whereabouts?

I guess young me inside stilll craves for a closure. You've never gave me that.

Do you know about all these, while at 35000 feet above? 

"I have strange feelings for you" I said.

The rest is black.

You're wandering around to see if there's something for you.

The truth is you've already missed your chance. Chances might be the right word.

The doubt you have inside is true. 

You've missed a lot of chances, including me.

I am the one that got away. One of them.

The truth is I worshipped you, that was what was strange.

And noone will ever feel the way I did for you.

You and I, we are not to blame.

You were wrong, I was wrong, the time was wrong. Everything was wrong.

In the midst of these thoughts, I just want to light a cigarette. I quit. Did you know that?

There is no conclusion.

Just lost moments.

I worshipped you and noone will ever give you that.

Period.

Her hayatin icinde bir olum varsa, her hayat bir trajedi degil midir?

Her hayat biricik 

Ve o hayatin icinde bir olum var

Zamani da belirsiz

Sebebi de belirsiz

Bu trajedi degil de ne?

You know what?

I guess, unfortunately, it somehow hurts me to know that someone has hurt you so much. 

That you had your dreams. Dreams of a wife. Dreams of a family.

You were so close.

I would have never done anything to hurt you. 
I would have never done anything like that to you.

 

Because you see, even today, I'm still loyal to those feelings of more than a decade. 

And yes, more than a decade.

So, I would have never done anything like that. Never.

And for this reason, I grieve every day for that thing we could have had. 

I grieve for all the concerts, for the laughter, for the dreams, for the family, for the unborn child.

But like I said before, it's a vintage feeling. 

And there's nothing left of it.

I am glad you recovered. I am glad you enjoy life as you did before, in your own unique way.

I hope you find your sky.

Oh god, I hear Pearl Jam - Black in the background. 

Yeah, I know, not in my sky. 

I've already said that I've burned down worlds and I live in a different universe now. Anyways.

Silver Springs'i daha yeni keşfetmiş olmama inanamıyorum. Arkasındaki hikayeyi öğrenmek şarkının derinliğini daha da iyi görmemi sağladı.

Stevie Nicks'in bende farklı bir yeri var. Kadını konserde ilk gördüğüm andan itibaren kendimi ağlamamak için zor tuttum ve buna anlam veremedim. Beni bu kadar duygulandiran şey neydi ki? Bazı hisler sözlerle açıklamak için fazla karmaşık, anlamlandırmak için fazla gerçek.

Silver Springs'i dinlediğim andan itibaren  ilham doluyum. 

Böyle sıradan konular hakkında buraya yazmayı özlemişim.

Keşke buraya daha sık yazsam. Genel olarak yazmayı özlemişim, yazmayı biraz da unutmuşum. Uzun süre kalem tutmadıktan sonra kalem tutunca insana garip gelir ya, öyle bir his.

Sanırım yazı yazmaya ve müzik dinlemeye bir süre küsmüşüm, geri dönüp bakınca bunu görüyorum. 

Halbuki yazı benim kendi ifade etmemin tek şekliydi. Sanırım bir süre kendimi ifade etmek istemedim, haha.

Neyse. Belki yazarim belki yazmam, bakarız.

The End

Are the oceans clean now?
Of course not.
But with every sunrise,
I at least no longer turn my eyes away.

I stayed.
He left.
I left.
He stayed.
We were never again
In the same place
At the same time.

The man disappeared.
A woman remained.
Steadier. Stronger. Cleansed. Rid of him.

When I screamed, “Why?”
It echoed “I’m still here.”
Afterall, it was all my voice.

I carried the weight of your ocean
For years under the sun.
Then I dropped it, piece by piece
To make space for myself.

I forgave myself
Long before I forgave you.
I could’ve loved you
But you never let me.

Now all that’s left
Is me.
I could've taken you with all you had and didn't have.
You don't have me now
And the truth is this is not about you anymore.
Now all that's left is me.

Your oceans were once pitch black.
Your sunrises were rare miracles.
Now I live in a different universe.
One I built myself.

I burned down worlds to reach this.
Their ashes still catch in my throat.
But this fire belongs to me now
Not to oceans nor suns

Only me.

Aslında önce Türkce yazmıştım:

Okyanuslar şimdi tertemiz mi?
Elbette değil.
Ama her güneşin doğuşunda
Artık gözümü kaçırmıyorum.

Ben kaldım,
O gitti.
Ben gittim,
O kaldı.
Aynı anda, aynı yerde
Bir daha hiç bulunmadık.

O adam gitti.
Bir kadın kaldı.
Şimdi daha sakin, daha güçlü
Daha temiz, ondan arınmış.

“Neden?” diye bağırırken
Yankılar, “Ben varım” dedi.

Yıllarca güneşin altında senin okyanusunun ağırlığını taşıdım 
Sonra onları tek tek bıraktım 
Kendime yer açmak için 

Seni affetmeden önce kendimi affettim
Bu, artık seninle ilgili değil 
Seni sevebilirdim, ama bana izin vermedin
Artık sadece ben varım

Okyanuslar bir zamanlar zifirdi,
Güneşlerin doğuşu mucizeydi.
Artık yeni bir evrende,
Yeni bir düzen var, benim kurduğum.

Dünyaları yaktım buna kavuşmak için.
Külleri hala boğazımda düğüm.
Bu yangının sabihi benim,
Ne okyanuslar, ne güneşler,
Sadece ben.