Özlemeye bile değer değilmiş

Bütün hakları yitirmişiz

Hep güller çizerdim ben, güller ve bir kelebek ve bir piramit

Sorulara bulanmış 

Sorulara ve sorunlara 

Ne yaparsam hiçbirine anlam veremezdim 

Sevmelisin 

Yitirmelisin 

Özlemelisin 

Ve artık özlemeye bile mecalin kalmaz

Özlemeye olan hakkını bile yitirmiş anlam veremediklerinden 

Çok uzak bir zamanda, en güzel zamanlarda, en güvenilen zamanlarda

Ay ışığı 

Şimdi geç karşıma

Ve otur

Mumları yakma çünkü yüzümü loşlukta bile görmene tahammülüm yok 

Yanlışlar var 

Anlatılmayanlar

Bizi yitirenlere sığınmışım şimdi, 

Belki de farklı olabilirdi

Şimdiki seni ve beni oluşturmuşlar olmasaydı 

Hatalarımız, belki de çoğunluğu benim, belki de senin

Neyin ne olduğu önemini yitirmiş 

Farkında bile değiliz belkide 

Bambaşkalıktan uzakta belki de

Yanlışlar olmasaydı gerçekliğini yitirmiş hayaller olmayabilirdi

 to my dearest moonlight

you'll never forgive me, I'll never forgive you

but we'll never forget what we used to have  

Artık yaşadığın dünyayı anlamaya çalışma
Çünkü ne kadar fazla düşünürsen o kadar fazla soruyla karşılaşacaksın
Ve bu, seni içinden çıkmak istediğin durumdan çok daha uzağa sürükleyecek
Şimdiye kadar anlayamadığın düzeni, düzene kendini kaptırmış insanları çözümlemeye uğraşma
Çünkü ilk anda yapamadıysan daha sonra da yapamayacaksın
Onlar ki müziği bile içlerinde hissedemeyen, ruhlarında eksik olanlar
Onlar seni ne kadar yargılarsa bil ki bu aslında sandığının aksine güzel bir şey
Onların hissedemeyecekleri kadar içselleştirirsin, bu güzel bir şey
"Dünyanı" sen yaratıyorsun şimdi
Çözemediğin insanları at oradan, sende yerleri yok çünkü onlar sadece aciz olanlar
Seni hissettiklerin için, onların göremediklerini gördüğün için yargılayanlar, acizler
Gökyüzünü pastel renklerin oluşturduğu bir yermiş belki de
Bir şeyleri zorla yaptırmak isteyenlerden ve zorunda olup, sana hiçbir şey katmayan aksine seni körelten yaptırımlardan uzaktaymış
Her şey mükemmel değil orada, mükemmelliğin tanımını yanlış anlamışlar için söylüyorum
Yanlış anlamışsan eğer, tek kelimesini bile anlayamayacaksın düşündüklerimin
Mükemmellik her şeyin doğru olduğu bir yer değil, yanlışlarında var olduğu bir yer
Bunları anlayabilmek ve devam etmek
Arka planda ruhunu anlatan bir sanatın olduğu yermiş
Diğerleri anlayamaz, acizler
Senin düşüncelerini seviyorum
Ve bazen "keşke" diyorsun ya, keşkelerinden biri olsaydın belki de eğer sen de acizlerden biri olacaktın
Ruhundaki dünyadasın şimdi, şikayet edebileceğin hiçbir şey yok çünkü huzurlusun
Mutluluk değil, huzurdur önemli olan
Mutluluk ve mutsuzluk, mükemmelliğin tanımını yanlış anlamış olanların yarattığı kesin çizgilerle bölünmüş olanlardır
Mutluluk geçici bir şeydir belki de anlık yaşanan hormonlar bütünüdür
Huzur ise ruhunda vardır
Tek bahsettiğim şey huzur





Bakıyorum da bir şeyler olmuş, ne bilmiyorum ama bir şey senin solmanı sağlamış
O, senin melankolini sağlamış
Eskiden rahatça olduğun bir yer sadece kapalı kaldığın bir yer olmuş
Ne bilmiyorum
İyi bir şey mi bilmiyorum
Bunu anlamak için şu andaki duygularını irdelemen gerek belki de
Nasıl hissettiğini anlayabilirmişsin gibi
Bazen birisi konuşuyor, senin dışında kimse duymuyor ve o sen değilsin "there is someone in my head but it's not me"
Bir şeylerin farkına varmışsın ve çok daha farklı bir yerdesin

The great gig in the sky çalıyor

Küçükken bu hissin büyüdükçe geçeceğine inanırdım

Aksine bu his ben büyüdükçe daha da yayılıyor

Bütün hayatım boyunca böyle mi hissedeceğim?

Çok fazla düşünüp hiçbir şeyi dile getiremiyorum şu sıralar
Karmaşa var
Her şeye sahip olmama rağmen hepsini berbat etmekte üstüme  yok

Bazı insanlar nasıl bu kadar salak olabiliyor anlamıyorum
Kendilerine hakaret edince isyan edeceklerine sanki komik bir şey söylenmiş gibi kahkaha atıp üstüne söyleneni onaylıyorlar
Bunu nasıl ve neden yapıyorlar anlamıyorum
Tartışma çıkmasın
Ama gülümsenmesin, onaylanmasın
Söylemek istediğim ama ifade edemediğim çok şey var
İnsanlar hakkında, boktan süregelen düzen hakkında
Düzensizliğin kendisine düzen adını takmışız
Saçma çıkarlar uğruna hayatımızı bok ediyoruz ama kimse farkında değil
Saçma zevkler uğrana yaşıyoruz ve ben tahammül edemiyorum
Düzensiz düzene uymak zorundasın öyle ya da böyle
Yoksa o gerizekalı dediğin insanlar hayatını ele geçirirler
Belki de özgür olmak için bu boktanlığa katlanmak zorundayım
Özgür olmak için bütün hayatımı tutsak olarak yaşamalıyım
Kendi hücremi diğer insanlarla paylaşmamak için
Kişisel zevklerin üzerine kurulu olan bir düzendeyiz
Bana göre o kadar saçma ki
İnsanların sadece zevk almak için yaptıkları şeyler
Karşındakine aşık olmadan sadece zevk almak için yapılan seks gibi
Sadece kişisel hazlar uğruna yapılmış her şey değersiz benim için
Birlikte yaşadığım insanlardan nefret ediyorum
Duydukları saçma üzüntüler, yaşadıkları saçma salak mutluluklar
Sanki tek bir şeyde tökezleyince hiçbir şeyde başarılı olamayacakmışsın gibi
Söylemek isteyipte ifade edemediğim çok fazla şey var
Ben gidip saklanacağım
Odama gidip ışıkları kapatacağım ve o iğrençliklerin dışında olduğumu var sayacağım
Belki de o zaman kendi hücremden dışarı çıkıp farklı bir dünyada olduğumu inandırırım kendimi
Işıkları yakınca büyü bozulacak
Her zamanki gibi hayal dünyamın tutsağıyım
Keşke bir şekilde ayak uydurabilsem
Ama biliyorum, hiçbir zaman tam anlamıyla uyum sağlayamayacağım
Ya da onların hissettikleri gibi "mutluluğu" hissedemeyeceğim
Zevkler üzerine kurulmuş düşüncelerine hiçbir zaman hak veremeyeceğim
Çok farklı bir şekilde yaşamam gerekirdi
Benim düşüncelerimin temelinde de "zevk alma isteği" mi var emin değilim
Ama sanırım benimki sadece "bağımsız olma isteği"
Kendimi bir alana sıkışmış ve hiç bir şey yapamaz halde hissediyorum
Gerçek anlamda ruhuma hitap eden bir şey olmadıkça bundan kurtulamaycağım
Belki 27 yaşında bütün bunlara dayanamayıp kendimi vururum
Yaşayıp yaşamamak çok fark etmiyor

Bugün 18. yaşımın 5. günü sevgili okur
4 Mart'da o çok heyecanlı günde (!) matematik sınavına çalıştım
Oysaki ben çok daha hızlı bir doğum günü istemiştim, doğum günü kutlamam ama bu 18 yani ONSEKİZ
Hani 18 olmaya çok meraklıydım ya
Hiçbir şey değişmedi sevgili okur
Hala ben aynı ben